دانلود کتاب بهائیت از دیدگاه منتقدان و روشنفکران بهائی

معرفی کتاب

"بهائیت از دیدگاه منتقدان و روشنفکران بهائی
کتاب حاضر اثری از حمید فرناق می باشد که توسط انتشارات گوی منتشر شده است.
امروزه تشکیلات بهائی سعی دارد با معرفی مخالفان خود به عنوان افراد بی سواد، مزدور، معاند، بهائی ستیز، ناآشنا با مفاهیم بهائیت، جاه طلب و غیره در حقیقت نوعی ترور شخصیت انجام دهد و تأثیر کلام منتقدان را بر روی بهائیان غیرمتعصب كاهش داده و بی اعتبار نماید و تاکنون در این رهگذر به موفقیتهای زیادی نیز رسیده و توانسته است عملاً بین توده های بهائی و افراد مطلع و منتقد به بهائیت شکافه ای عمیقی را ایجاد نماید.
اما پدیده جدیدی که از اوائل سال 1996 در جامعهٔ جهانی بهائی پیدا شد، ظهور و بروز منتقدان از درون جامعهٔ بهائی بود. البته برگشت افراد مهم و فرهیخته از بهائیت و گرایش آنان به اسلام  و یا انشعاب درون فرقه ای سابقه طولانی دارد  ولی با گسترش فضای مجازی و اینترنت این امکان برای برخی از روشنفکران و اندیشمندان بهائی در غرب به وجود آمد تا اعتراض هایی را به دیدگاه ها و عملکرد رهبری جامعه بین المللی بهائی یعنی بیت العدل وارد آورند.
این روشنفکران که نوعاً  از نخبگان  جامعه بهائی بودند، از تحصیلات آکادمیک و مطالعات میدانی در حوزه بهائیت برخوردار بوده و شناخت کافی نسبت به بهائیت و آموزه های آن دارند، تشکیلات بهائی و رهبری آن در حیفا را زیر سؤال برده و به حرکت های مستبدانه و خداگونه آن معترض شده اند.
آنها معتقدند رهبری روحانی (کاریزماتیک) بهائیت جای خود را به سلسله مراتب نیمه انتخابی داده که ساختار و تصمیماتش مرتباً از سوی مخالفان و معتقدان داخلی و بهائیان سابق مورد انتقاد قرار میگیرد و توسعه اینترنت زمینه ساز گسترش هر چه بیشتر این نارضایتی ها شده است.

در بخشی از این کتاب می خوانیم:
"خوان كول بهائیت را در برخی از جهات شبیه به گروه القاعده میداند؛ او در مقاله ای با عنوان «مشابهت گروه القاعده و جامعه بین المللی بهائی پیرو بیت العدل» می نویسد:
«بهائیت طرفدار و مدعی محبت جهانی، مدارا و عدم خشونت و جدایی دین و سیاست است. در متون و نصوص بهائی، بارها و بارها تاكید شده است كه رهبران بهائی باید امور حكومتی را به سیاستمداران واگذار كنند.
متأسفانه یك فرقه نوظهور بهائی خلق شده است كه به لحاظ ساختاری شبیه القاعده است. اگرچه ازنظر شیوه و نه هدف و ایده آلها، با آن فرق دارد. آنها معمولاً در كارشان خشونت و ترور ندارند ـ اگرچه بعضی اعضای جامعه بهائی از این روشها بدشان نمی آید ـ اما نكته بسیار مهم و خطرناك آن است كه این گروه، بالاترین و مهمترین نهادهای این آئین را تصرف كرده و دراختیار گرفته است.
القاعده معتقد به انهدام و نابودی حكومت های سكولار و عرفی و جایگزینی آنها با یك حكومت دینی فاشیستی است. بهائیت هم معتقد به انهدام و نابودی حكومتهای سكولار و عرفی و جایگزین ساختن آنها با یك حكومت بهائی فاشیستی است.
القاعده میكوشد نظام خلافت را در جهان برپا نماید. بهائیان طرفدار حكومت بهائی، بیت العدل جهانی را جایگزین خلافت كرده و رؤیای حكومت بر جهان را دارند.
القاعده نظام دمكراسی پارلمانی را نظامی فاسد، سرمایه محور و غیرپاسخگو میداند و از آن ابراز انزجار میكند؛ بهائیان نیز از دمكراسی پارلمانی بیزارند و نهادهای دینی بدون انتخابات آزاد را جایگزین پارلمانها میكنند. فیروز كاظمزاده  از رهبران بهائی در سال 1988اظهار داشت:
«اگر كسی از عملكرد محفل ملی ناراضی است، میتواند به محفل ملی شكایت كند... این موضوع با ایجاد كمپین یا تهیه طومار و ارسال آن به این طرف وآن طرف برای جمع كردن امضاء و اعتراض به فعالیتهای نهادها متفاوت است. چنین اقداماتی ممكن است مورد تأیید وپشتیبانی دمكراسی آمریكایی باشد، ولی ربطی به بهاءالله و بهائیت ندارد. ما همواره باید به یاد داشته باشیم كه نهادها و مؤسسات بهائی دارای حالتی غیرعادی و منحصربهفرد و تركیبی از حكومت و نیز دمكراسی است. نهادهای بهائی توسط ما ایجاد نشدهاند، بلكه توسط خداوند ایجاد شده اند»."