×

جستجو

×

دسته بندی ها

×
توجـه
برای استفاده از نسخه ویندوزی به رمز عبور نیاز دارید درصورتیکه رمزعبور ندارید بعدازنصب، بر روی لینک " رمز عبور را فراموش کرده ام" کلیک کنید.
دانلود نسخه ویندوز

دانلود کتابهای حکیم ابوالقاسم فردوسی

کتابهای الکترونیک، زندگی نامه و آلبوم تصاویر حکیم ابوالقاسم فردوسی

حکیم ابوالقاسم فردوسی

نام اصلی : ابوالقاسم حسن منصور بن محمد بن اسحاق شرف شاه فردوسی طوسی

زادگاه : پاژ از توابع طوس خراسان

ملیت : ایرانی

تاریخ تولد : ۳۲۹ هجری قمری

پیشه : شاعر و دهقان

بیشتر...

شهرت: حکیم طوس، حکیم سخن

تاریخ وفات: ۴۱۶ هجری قمری

محل دفن: توس

معروفترین اثر : شاهنامه

آثار

زندگینامه

چکیده :

ابوالقاسم فردوسی، بزرگترین شاعر حماسی ایران و معروف به حکیم سخن، سراینده ی  شاهنامه است. شاهنامه فردوسی یکی از بهترین و طولانی ترین حماسه های جهان است و بزرگ ترین حماسه ملی ایرانیان به شمار می رود. فردوسی شاعر قرن چهارم و پنجم هجری قمری در خراسان است. از او به عنوان تاثیرگذارترین و یکی از بزگ ترین چهره های تاریخ ادبیات ایران یاد می شود. وی تنها اثر خود، یعنی شاهنامه را در قریب به سی سال زمان سرود. البته آثار دیگری نیز به او نسبت داده می شود که هیچ کدام از آن ها به طور قطع تایید نشده است که متعلق به فردوسی باشد.

حکیم ابوالقاسم حسن منصور بن محمد بن اسحاق شرف شاه فردوسی طوسی

شرح کاملی بر زندگی حکیم ابوالقاسم فردوسی

طبقه اجتماعی فردوسی

حکیم ابوالقاسم حسن منصور بن محمد بن اسحاق شرف شاه فردوسی طوسی، در سال 329 هجری قمری در روستای پاژ شهرستان توس، از توابع خراسان دیده به جهان گشود. نام کوچک او در اسناد قدیمی حسن نیز آورده شده است. خانواده او جز خانواده دهقانان بود و از لحاظ اقتصادی و اجتماعی از موقعیت خوبی برخودار بودند. پدرش ابومنصور از بزرگترین کشاورزان خراسان و مادرش گردویه زهرا دختر یکی از شاهزادگان مازندرانی به نام اسپهبدان نیز داشت. اما خود فردوسی در حفظ اموالش موفق نبود و به تدریج به فقر و تهیدستی گرفتار شد. فردوسی دارای سه خواهر نیز بوده است. در آن زمان امپراتوری سامانی در شمال شرق ایران واقع شده بود.

درباره زندگی اولیه فردوسی اطلاعات کمی در دسترس است. فردوسی همسر باسوادی به نام رودابه داشت که احتمالا در نواختن چنگ مهارت داشته و از همان طبقه دهقانان بوده است. او دارای دو فرزند نیز بود . پسرش احتمالا در سال 359 هجری قمری که در 37 سالگی (در آن زمان فردوسی 67 ساله بوده است) درگذشت.  فردوسی در شاهنامه ابیاتی را در سوگ او سروده است. فرزند دیگرش که دختر بوده است، در زمان ازدواجش، فردوسی گرفتار فقر بوده و گفته می شود یکی از دلایلی که فردوسی شاهنامه را به سلطان محمود غزنوی پیشکش کرده است، تامین مخارج ازدواج دخترش بوده است.

فردوسی از طبقه دهقانان بود که در آن زمان جز طبقه اشراف زادگان به شمار می رفت. دهقانان به میراث ادبی پیش از اسلام متصل بودند. به حدی که گاهی اوقات در شاهنامه از دهقان به عنوان مترادف کلمه ایرانی استفاده شده است. بنابرین مردم این دسته، وظیفه خود را حفظ سنت های فرهنگی قبل از اسلام از جمله داستان های پادشاهان افسانه ای می دانستند.

فتوحات اسلامی در قرن چهارم هجری باعث تغییرات تدریجی زبانی و فرهنگی در فلات ایران شده بود. فردوسی در طوس بزرگ شد، شهری که تحت سلطه سامانیان بود. حکومت سامانی، زبان پارسی پهلوی را به عنوان زبان رسمی امپراتوری سامانیان به کار می برد. ابو منصور محمد، دهقان و فرماندار طوس به وزیر خود دستور داده بود که از چند تن از محققان محلی برای تالیف شاهنامه منثور دعوت کند. فردوسی از این کتاب به عنوان یکی از منابع حماسه خودش استفاده کرد. حاکمان سامانی از شاعرانی مثل رودکی و دقیقی حمایت می کرد.

 

تحصیلات و آثار فردوسی

در منابع تاریخی، جزئیاتی درباره دوران تحصیلات فردوسی در دسترس نیست و با توجه به شاهنامه هم نمی توان به طور دقیق گفت که او به زبان عربی و پهلوی مسلط بوده است یا نه.

ممکن است فردوسی قبل از شاهنامه نیز اشعاری سروده باشد که البته از آن ها چیزی باقی نمانده است. او سرودن شاهنامه را در سال 977 میلادی (معادل سال 370 یا 371 هجری قمری) زمانی که چهل سال داشت، شروع کرد و قصد داشت آن را به عنوان ادامه کار شاعر همکار خود، دقیقی-که توسط غلام خودش کشته شد بود- ادامه دهد. مانند دقیقی، فردوسی نیز شاهنامه منثور عبدالرزاق را به عنوان منبع خود قرار داد. او شاهنامه عبدالرزاق را طی سی سال به نظم در آورد. او با خلق شاهنامه سعی داشت میراث گذشته ایرانیان را به یاد مردم بیاورد و زبان پارسی را مجددا حیات ببخشد و تا حد بسیار زیادی موفق بود.

 

ویژگی شاهنامه فردوسی

بخش های اصلی شاهنامه را می توان به سه بخش تقسیم کرد : اساطیری، پهلوی و تاریخی.

دوره اساطیری شاهنامه از کیومرث تا هور فریدون را شامل می شود. در این دوره بوده که تمدن ایرانیان به وجود می آید و در انتها این عهد با قیام فریدون  و نابودی ضحاک به پایان می رسد.

دوره پهلوانی شاهنامه از پادشاهی فریدون و پسرانش شروع می شود. در این دوره بوده که جنگ میان ایران و توران آغاز می شود و رستم در این زمان بسیار نقش پر رنگی دارد. این عهد سرانجام با مرگ رستم به دست شغاد برادرش، به پایان می رسد.

عهد تاریخی شاهنامه با ظهور بهمن شروع می شود و در ادامه آن حمله اسکندر به ایران را به نظم در می آورد و همینطور درباره دوره اشکانیان صحبت می کند و در نهایت با شکست ایرانیان از اعراب به پایان می رسد.

شاهنامه لحنی حماسی دارد و فردوسی با به کار بردن قافیه هایی بسیار قدرتمند و دیگر آرایه های ادبی، تاثیر و لحن حماسی آن را دو چندان می کند. شاهنامه روایت بین نیکی و بدی، اهریمن و روشنی است. در بسیاری از داستان های شاهنامه فردوسی به ناپایدار بودن دنیا و عبرت گرفتن از روزگار می پردازد.

حدس زده می شود که فردوسی بخش هایی از شاهنامه را مثل بیژن و منیزه، داستان سیاوش، رستم و اسفندیار و رستم سهراب را در زمان جوانی سروده باشد.

حکیم ابوالقاسم فردوسی

 

فردوسی و دربار

در اواخر دهه 990 میلادی، هنگامی که سلسله سامانیان سرنگون شد و غزنویان به روی کار آمدند، فردوسی بخش هایی از شاهنامه خود را در مدح و ستایش سلطان محمود غزنوی بازنویسی کرد. نگرش سلطان محمود به فردوسی و میزان پاداش دریافتی فردوسی از سلطان محمود غزنوی، از جمله موضوعاتی است که مدت ها مورد بحث و گفتگو بوده است و اختلاف نظر فراوانی در رابطه با آن وجود دارد. شاهنامه فردوسی محبوب ترین و تاثیرگذارترین حماسه ملی در ایران و سایر ملل فارسی زبان است. گفته می شود در نهایت فردوسی شاهنامه را در هفت دفتر به دربار سلطان محمود غزنوی تقدیم کرد و در ازای آن مبلغ بیست هزار دینار پاداش دریافت کرد. از نظر سلطان محمود غزنوی، شاهنامه کتابی بی ارزش و ناچیز بود. فردوسی نیز از بیم خشم سلطان محمود؛ غزنین را ترک کرد. البته در ابتدا سلطان محمود به ایشان وعده شصت هزار دینار را داده بوده است ولی به دلیل کارشکنی اطرافیان این مبلغ را بسیار کاهش داد و فردوسی اواخر عمرش را در فقر گذراند. او حتی مدتی به دلیل اینکه سلطان محمود دستور قتل او را داده بود در شهرهای بسیاری مخفی میشد تا اینکه سرانجام شاه او را عفو کرد و او به طوس بازگشت. سلطان محمود بعدها از این کار پشیمان شد و پاداش را برای فردوسی ارسال کرد ولی هنگامی که دیگر فردوسی چشم از جهان فرو بسته بود.

فردوسی مسلمان و پیرو مذهب شیعه دوازده امامی بوده است. با استناد بر منابع متعدد، گفته می شود فردوسی احتمالا بین سال های 405 تا 411 هجری قمری درگذشته است. به دلیل شیعه بودن از دفن او در گورستان مسلمانان به وسیله واعظ طبرستان، جلوگیری به عمل آمد. پیکر فردوسی را در باغ شخصی او به خاک سپردند که مقبره او بعدها توسط رضا شاه بازسازی شد.

 

روز بزرگداشت

25ام فروردین ماه در ایران به نام روز بزرگداشت این شاعر بزرگ و توانا و حکیم سخن، فردوسی، در ایران به ثبت رسیده است.

 

بخشی از اشعار فردوسی :

ندانی که ایران نشست منست
جهان سر به سر زیر دست منست

هنر نزد ایرانیان است و بــس
ندادند شـیر ژیان را بکس

همه یکدلانند یـزدان شناس
بـه نیکـی ندارنـد از بـد هـراس

دریغ است ایـران که ویـران شود
کنام پلنگان و شیران شـود

چـو ایـران نباشد تن من مـباد
در این بوم و بر زنده یک تن مباد

همـه روی یکسر بجـنگ آوریـم
جــهان بر بـداندیـش تنـگ آوریم

همه سربسر تن به کشتن دهیم
بـه از آنکه کشـور به دشمن دهیم

چنین  گفت  موبد  که مردن  به نام        بـه از زنـــده،  دشمـــن بر او   شادکام

اگر کُشـت  خواهـد  تو را روزگــار            چــه  نیکـو تر  از  مـرگِ  در کـار زار

 

آرامگاه فردوسی

ویکی پدیای فردوسی :

https://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%81%D8%B1%D8%AF%D9%88%D8%B3%DB%8C

 

آثار فردوسی :

  • شاهنامه

 


آثار حکیم ابوالقاسم فردوسی که در کتابچین موجود است

  1. کتاب داستان هفت خوان رستم
  2. کتاب داستان بهرام گور
  3. کتاب داستان رستم و سهراب
  4. کتاب داستان دوازده رخ
  5. کتاب داستان خسرو پرویز
  6. کتاب داستان خاقان چین
  7. کتاب بیژن و منیژه
  8. کتاب داستان هفت خوان اسفندیار
  9. کتاب شاهنامه فردوسی
  10. کتاب شاهنامه حکیم ابوالقاسم فردوسی

لینک کوتاه

http://ketabch.in/a/2435