دانلود کتاب یک خانه خنده

معرفی کتاب

"یک خانه خنده"
کتاب حاضر اثری از لیلا جعفری می باشد که توسط انتشارات رهام اندیشه منتشر شده است.
در خانه‌ای که آدم‌ها شاد نیستند و یکدیگر را دوست ندارند، بچه‌ها نمی‌توانند بزرگ شوند! شاید قد بکشند، اما بال و پر نخواهند گرفت! کسی که میخندد و لبخند می زند چهره‌ای دوستانه و شادمان دارد و حالت آرامش در او دیده می‌شود. خنده از ویژگی‌های انسان است و در میان جانداران تنها انسان است که می‌تواند بخندد پس چه بهتر که انسان بتواند از این موهبت خدادادی استفاده نماید و به دیدگان خود نور شادی ببخشد با مهرورزی و تقسیم شادی دوستان ما زیادتر می‌شود ودر کنار شادی می‌توان بر دشواری های زندگی پیروز گردیید، زیرا با روحیه ای قوی و شاد به‌سادگی می‌توان افکار و احساسات منفی را از خود دور ساخت و جلوی مداخله ی آنها را در تفکر گرفت این به معنای فرار کردن از مشکلات زندگی نیست بلکه به معنای برخورد درست و خردمندانه با مسائل بدون تأثیر منفی از آنها است.
در بخشی از این کتاب می خوانیم :
" نوزاد انسان پس از به دنیا آمدن، توانایی لبخند زدن و خندیدن جای پای پدر و مادرشان می‌گذراند و این چرخه همین طور ادامه پیدا می‌کند. برای این کار بتوان از سودمندی‌های خنده در آموزش و پرورش کودکان بیش‌ترین بهره را برد، لازم است بر خانه و خانواده فضایی شاد حاکم ساخت و بهترین امکانات را برای ابراز احساسات و خنده‌های آنان فراهم نمود. هرگاه سروصدای بازی و خنده کودک مزاحم کارتان می‌شود، سر او فریاد نکشید و او را از خندیدن بازندارید؛ هرگاه دچار خطایی می‌شود او را خشمگینانه سرزنش نکنید، بلکه با خونسردی و خنده‌کنان، اشتباهش را به خود او گوشزد و کمک کنید آن را جبران نماید. بکوشید به مشکلات بخندید و روحیه‌ی شادتان را همواره حفظ کنید تا فرزندانتان از شما بیاموزند که با خنده بهتر می‌توان از پس مشکلات زندگی برآمد. یادتان باشد خندیدن برای رشد عاطفی و هیجانی کودک حیاتی است و نقشی شگرف در شکوفایی استعدادهای او دارد. خبرنگاری از دانشمندی سرشناس پرسید: «چرا شما نسبت به افراد عادی خلاقیت بیشتری دارید و چه چیزی شما را از دیگران برجسته‌تر ساخته است؟»
دانشمند این‌گونه پاسخ داد:
«همه‌ی این‌ها به تجربه برمی‌گردد که در دوسالگی از سر گذراندم. یک روز وقتی می‌خواستم بطری شیری را از یخچال بردارم، بطری از دستم لیز خورد و کف آشپزخانه پر از شیر شد. مادرم دوان دوان به آشپزخانه آمد اما به جای آن که سر من فریاد بکشد و مرا پند و اندرز بدهد یا تنبیه کند خنده‌کنان رو به من کرد و گفت: چه شاهکاری کرده‌ای! تاکنون این همه شیر روی زمین ندیده بودم. دوست داری پیش از آن‌که شیرها را از روی زمین پاک‌کنیم کمی با آن‌ها بازی کنی؟... پس از این‌که مادرم اجازه داد با شیرهای ریخته شده روی زمین بازی کنم، به کمک هم آنجا را تمیز کردیم. سپس مادرم مرا با خود به حیاط برد و با پر کردن بطری‌های شیر از آب، به من یاد داد که چگونه بطری شیر را با دستانم جابه‌جا کنم ... در آن لحظه بود که دریافتم لازم نیست از اشتباه کردن بترسم، بلکه آموختم اشتباهات فرصت‌هایی برای فراگیری مسائل جدید هستند و همه‌ی کشفیات علمی بر پایه‌ی آن‌ها بناشده‌اند.»"