دانلود کتاب مثنویات تمثیلات و مقطعات پروین اعتصامی - دیوان اشعار

معرفی کتاب

"مثنویات تمثیلات و مقطعات پروین اعتصامی" / دیوان اشعار

رخشندهٔ اعتصامی که در دنیای ادبیات و شعر معروف است به پروین اعتصامی در ۲۵ اسفند ماه سال  ۱۲۸۵ در تبریز چشم به جهان گشود.به جرات میتوان گفت وی معروف ترین شاعر زن جهان میباشد.

رخشنده از همان دوران خردسالی انگلیسی و عربی را از پدر خویش یاد گرفت و از همان دوره زیر نظر پدرش و اساتیدی مانند دهخدا و ملک‌الشعراء بهار شعر سرودن را فراگرفت و ذوق ادبی اش شکل گرفت. پدر او که یوسف اعتصامی نام داشت، از شاعران و مترجمان زمان معاصرش بود و همین موضوع در شکل گرفتن زندگی هنری پروین و ذوق و گرایشش به سرودن شعر نقش بسزایی داشت. 

تنها اثری که از اعتصامی چاپ و پخش شده و در اختیار مردم قرار گرفته، دیوان اشعار اوست،اولین شعرهایی که او سروده است در سن هفت سالگی بود و بهترین شعرهایش نیز در سنین یازده تا چهارده سالگی سروده شد، دیوان وی دارای ۶۰۶ شعر است و شامل اشعاری در قالب‌ های مثنوی، قطعه و قصیده میباشد.مفاهیم و معنی شعرهای پروین، نشان دهنده وابستگی بسیار زیاد و شدید او به پدرش است، وی روحیهٔ ظلم‌ ستیزی و مخالفت با ستمگران و حمایت و ابراز همدردی با محرومان و ستم ‌دیدگان دارد.

او در سن بیست و هشت سالگی با پسرعموی پدرش ازدواج کرد و راهی کرمانشاه شد،همسرش افسر شهربانی بود،دو ماه بعد از رفتن به کرمانشاه پروین به خانه پدری بازگشت و دیگر هرگز به کرمانشاه نرفت،او با هیچ کس درباره ازدواج ناموفقش حرفی نزد اما برادرش دلیل جدایی وی را اختلاف فرهنگ و فکری ای که با همسرش داشت، اعلام کرد.

درست زمانی که برادر پروین،ابوالفتح اعتصامی در فروردین ۱۳۲۰ سرگرم آماده کردن دومین چاپ از دیوان خواهرش بود ،پروین درگیر بیماری حصبه شد.وخامت اوضاع جسمانی وی باعث شد او در سوم فروردین ماه در خانه اش بستری شود،روایت است که پزشک معالج پروین در مداوایش سهل انگاری کرد که باعث مرگ او شد.

پروین اعتصامی در ۱۵ فروردین ماه سال  ۱۳۲۰  در سن ۳۴ سالگی در منزل پدری اش در تهران دار فانی را وداع گفت وی را در حرم فاطمه معصومه در قم و در آرامگاه خانوادگیشان دفن کردند. او در آغوش مادرش، جان خود را از دست داد. بعد از مرگش، شعری با عنوان «این قطعه را برای سنگ مزار خودم سروده‌ ام» پیدا کردند که معلوم نیست چه زمانی سروده بود؛ و همان قطعه را بر سنگ مزارش نوشتند.

برخی از اشعار معروف وی عبارتند از :اشک یتیم،در تعزیت پدر،زن در ایران،ای مرغک و آرزوی پرواز و ...

کتاب حاضر قسمتی از مثنویات و مقطعات وی میباشد.

در بخشی از این کتاب میخوانیم:

بارید ابر بر گل پژمرده ای گفت

کاز قطره بهر گوش تو آویزه ساختم

از بهر شستن رخ پاکیزه ات ز گرد

بگرفتم آب پاک ز دریا و تاختم

خندید گل که دیر شد این بخشش و عطا

رخساره ای نماند ز گرما گداختم

ناسازگاری از فلک آمد وگرنه من

با خاک خوی کردم و با خار ساختم...