نام اصلی : استیون کرین (Stephen Crane)
زادگاه : نیوجرزی، امریکا
ملیت : آمریکا
تاریخ تولد : 1 نوامبر 1871
پیشه : شاعر، نویسنده، روزنامه نگار
بیشتر...
تاریخ وفات: 5 ژوئن 1900 (28 سالگی) در آلمان، به علت ابتلا به سل
استیون کرین در سال ۱۸۷۱ در نیوآرک، نیوجرزی به دنیا آمد. او فرزند یک خانواده متدیست بود که از سن چهار سالگی شروع به نوشتن کرد! و تا سن 16 سالگی مقالات متعدی را نوشته بود. پدر وی جاناتان تاونلی کرین وزیری در کلیسای اسقاطی متدیست و مادر وی ماری هلن پک کرین بود. او چهاردهمین و آخرین فرزند متولد شده از این زوج بود. مادر وی در 45 سالگی در گذشت. استفان در کودکی اغلب بیمار و مبتلا به سرماخوردگی بود. وقتی استفان تقریبا دو ساله بود، پدرش در دفتر خاطرات خود نوشت، جوانترین فرزندش چنان بیمار شد که همگی برای او نگرانند. کرین علی رغم این ضعف بدنی، کودکی باهوش بود که قبل از چهار سالگی خودش نوشتن را آموخت. تحصیلات کرین کمتر از نقل مکان او به شهر نیویورک در زندگی اش تأثیر داشت. او در سال 1981 دانشگاه سیرکوز را به قصد گزارشگری ترک کرد. در این شهر بود که به محله های پست و کثیف رفت وآمد کرد و محله باوه ری و فقر و نکبت آن دستمایه نخستین رمان او، مگی، دختر ولگرد، قرار گرفت.
مگی، دختر ولگرد، که در سال ۱۸۹۳ به هزینه کرین به چاپ رسید برخی از ویژگی های برجسته رمان ناتورالیستی را نشان می دهد. کرین پلیدی های زندگی تهیدستانه را می نمایاند و بر قدرت تعیین کننده ارث و محیط تأکید می گذارد. با این همه، او شگردی با ناتورالیست ها در پیش می گیرد؛ شگردی که در آن نمونه ها دست چین می شوند و به گونه ای غیرمستقیم ارائه می گردند.
کرین در ۱۸۹۳ مجموعه شعر آزاد خود را، با عنوان سواران سیاه انتشار داد. این کتاب تنش هایی به دنبال آورد و بدگویی های را برانگیخت. اما کرین در اواخر همین سال بود که با انتشار نسخه کامل نشان سرخ دلیری به شهرت رسید. اهمیت این رمان در دقت تولستوی گونه آن در ارائه جزئیات تجربه جنگ است. اما در عین حال تصویری دقیق از هیجانات روانشناسانه به دست می دهد. کرین با انتشار این رمان شهرتی جهانی کسب کرد.
در ۱۸۹۶ کرین مادر جورج را منتشر کرد که رمانی همانند مگی اما کم اهمیت تر از آن است. به دنبال این رمان در همان سال مجموعه داستان هنگ کوچک و بنفشه سوم را انتشار داد. با این همه، موفقیت برای کرین با تنزل قدرت خلاقه او همراه بود. کرین رفته رفته به صورت چهره ملی درآمد و بنابراین برای برآوردن خواست های عام دست به کار شد. حاصل کار، انتشار شماری داستان کم ارزش پیرامون جنگ بود. برخی از زیباترین داستان های کرین در همین دوران نوشته شد. در این داستان هاست که استعداد او شکوفا گردید.
منتقدان بر سر این موضوع که کرین را باید رئالیست نامید یا ناتورالیست یا امپرسیونیست بگومگوی بسیار کرده اند. با این همه، هریک از این مکتب ها با جنبه هایی از آثار کرین متناسب اند. مشابهت های آشکاری میان مگی و مادر جورج و رمان های زولا به چشم می خورد. اما کرین خود شیوه کارش را امپرسیونیستی می خواند؛ و داستان های او که به صورت رشته ای احساسات و ادراکات زودگذر جلوه می کنند تأییدی بر این مدعاست.
جای دادن کرین در مکتب با نهضتی خاص، نادیده انگاشتن سرشت اساسی دستاوردهای اوست. جهان کرین جهان اتفاقی است، جهان رویدادهای تصادفی و رخدادهای پیش بینی ناشده است. تجربه در آثار او تصادفی و عاری از طرح است. کرین شگردی روایی را در آثارش به کار می گیرد که با این بینش او انطباق دارد. او طرح، زنجیره علت و معلول آن و توالی منظم رویدادها را به کناری می افکند و ساختمان اثر را از رویدادهای فرعی بنا می کند. از موضوع های مخاطره آمیز به سرعت می گذرد و رویدادهای فرعی را برجسته ارائه می دهد. موضوع های نامنتظر و غریب به صورت امور واقع در می آید و چیزهای پیش پا افتاده شگفتی آور می شوند. حاصل اجتناب ناپذیر چنین شگردی آن است که چهره ای از آدم داستان پرداخته می شود که در برابر دگرگونی های جهان هوسباز پناهی ندارد و بیش از آنکه بازیگر باشد قربانی است. نتیجه این شیوه ارائه طنز است، طنزی که آماجش حالات آدم هاست که تلاش می کنند تا در میان آشفتگی های زندگی خویش، غرور یا وقار یا اعتماد به نفس خود را برهانند.
تمایلات ضد قهرمانی بسیاری از آثار کرین بخشی از جریانی در داستان آمریکایی قرن نوزدهم است که واکنشی بر ضد رمانتیسم و ایدئالیسم به شمار می آید. با این همه، رمانتیسمی که کرین بر آن می شورد در سرشت او نهفته است و آثار او به کلی عاری از رمانتیسم نیست. این موضوع، بعدها هنگامی که اصول عقاید خود را اعلام داشت، روشن تر شد.
تأثیر کرین در آثار هنرمندانی چون جوزف کنراد، ویلا کاتر، تئودور درایزر، کارل سندبرگ و شروود اندرسن مشهود است. اما نویسنده ای که بیش از هر کس مدیون اوست کسی جز ارنست همینگوی نیست. سبک عریان، موجز و پرمایه همینگوی، توانایی او در القای روشن عقاید تأثیرهای ساده، همه مرهون کرین اند. دوران کوتاه عمر ۲۸ ساله او سراسر پر از رنج و آلام و بیماری بود. کوشش مداوم او در راه خبرنگاری به جایی نرسید و با شکست های فراوان روبه رو شد. اندیشه های بلند و سلیقه خاص او در داستان نویسی مورد پسند روزنامه نگاران و ناشرین قرار نگرفت و از طرفی ضعف جسمانی و بیماری مداوم او نیز مزید بر علت شد. سرانجام بیماری او را در غربت و دور از وطن از نعمت حیات محروم ساخت. کرین شهرت خود را در ادبیات آمریکا بیشتر مدیون کتاب «نشان سرخ دلیری» است. مطالب این کتاب که بر صحنه های هیجان انگیز و تکان دهنده جنگ های داخلی آمریکا دور می زند او را در میان داستان سرایان جوان آمریکا انگشت نما کرد. او با نگارش این کتاب و داستان های جالب و کوتاه دیگری که در صدر فهرست آن ها عنوان «زورق بی حفاظ» قرار دارد مقام شامخی در بین نویسندگان دنیای نو احراز نمود. کرین به سال ۱۹۰۰ در سن ۲۸ سالگی چشم از جهان فروبست.
رمان ها
مجموعه داستان های کوتاه
اشعار
لینک کوتاه
http://ketabch.in/a/1146
