دانلود کتاب ساختن برای ماندن

معرفی کتاب

"ساختن برای ماندن" / عادات موفقیت آمیز شرکت های آرمانی
کتاب حاضر با عنوان اصلی (Built to Last: Successful Habits of Visionary Companies) اثری از جیم کالینز (jim Collins) (نویسنده‌ی کتاب پرفروش خوب تا عالی) و جری آی. پوراس (Jerry I.Porras) می باشد که با ترجمه ای از حمیدرضا جعفری، سید ناصرالدین گشتائی و زهرا خشامن، توسط انتشارات الماس دانش منتشر شده است.
این کتاب درباره ی رهبران دوراندیش پر جذبه نیست. درباره ی مفهوم محصول آرمانی یا بینش های دوراندیشانه درباره ی بازار نیست. حتی درباره ی داشتن چشم انداز برای شرکت هم نیست. این کتاب به چیزی مهم تر، بادوام تر و اساسی تر می پردازد. این کتاب درباره ی شرکت های آرمانی است. شرکت آرمانی چیست؟ شرکت آرمانی در صنعت خودشان سازمان هایی والا جواهرات ساطنتی هستند که بطور گسترده مورد تحسین همتایانشان قرار می گیرند و در ایجاد یک تاثیر چشمگیر بر دنیای پیرامون خود سابقه ی زیادی دارند. نکته ی کلیدی این است که شرکت آرمانی یک سازمان، یک موسسه است. هر رهبری، فارغ ازاینکه چقدر کاریزماتیک یا دور اندیش باشد، بالاخره می میرد؛ همه ی محصولات و خدمات ارمانی - همه ی ایده های عالی - بالاخره کهنه و منسوخ می شوند. در واقع ممکن است کل بازارها کهنه و نابود شوند. ولی شرکت های آرمانی در بلند مدت و با چرخه های عمر مختلف محصول و چندین نسل رهبران پویا موفق می شوند.

در بخشی از این کتاب می خوانیم :
"موتورولا در تاریخ شصت‌وپنج ساله‌ی خود هرگز با گسست‌هایی شبیه آنچه که در زنیت روی داد، مواجه نشد. موتورولا پیوسته در خود نوآوری ایجاد کرده است (از تعمیر باتری رادیوهای سیِرز به مدارهای مجتمع برای ارتباطات ماهواره‌ای رسید) و برتریِ مدیریت ارشد آن تداومی ناگسستنی و غرقه در ارزش‌های اصلی دارد، حتی در زمانی که استعداد برتر مدیریت خود را به طور ناگهانی از دست داد. به عنوان مثال در سال 1993 جورج فیشِر یکی از اعضای مهم دفتر مدیرعامل شرکت موتورولا را ترک کرد تا مدیرعامل کوداک شود. در اکثر شرکت‌ها رفتن غیرمنتظره‌ی چنین مدیرهای توانمندی منجر به آشفتگی و شکاف در مدیریت می‌شود – مثل آنچه که پس از مرگ ناگهانی مدیرعامل‌های زنیت پیش آمد. اما در موتورولا از این خبرها نیست. دو عضو دیگر دفتر مدیرعامل (گَری توکِر پنجاه‌وچهار ساله و کریستوفر گالوین چهل‌وسه ساله) در این مسند قرار گرفتند تا مسئولیت‌های اضافه را بر دوش بکشند. به طور همزمان شرکت یک رویه‌ی داخلی آغاز کرد تا عضو سوم جدید را از نیمکت ذخیره‌ی مدیرهای مستعد و آموزش‌دیده‌ی خود انتخاب کند. نیویورک تایمز در مقاله‌ای تحت عنوان «موتورولا حالش خوب خواهد شد، ممنون!» نوشت: «آقای فیشر با علم به اینکه موتورولا برای قبول این شگفتانه نمی‌توانست شرایطی بهتر از این داشته باشد، توانست با خیال راحت برود.» "