کتاب روح سرگردان خیابان بهبودی

"روح سرگردان خیابان بهبودی"
کتاب حاضر اثری از محمدامین چیت گران می باشد که توسط انتشارات تیسا منتشر شده است.
همۀ ما آدم‌ها، یک‌جایی جا مانده‌ایم. دست‌هایمان را رها کرده‌اند و فرستاده‌اند به امان خدا... چون یادشان نمی‌آید آن آدم‌ها که یک روز، خودشان به این سرنوشت دچار شده‌اند. روح سرگردان خیابان بهبودی هم از این جاماندن‌ها و رهاشدن دست‌ها شروع شد. زنده بود، اما روحی در کالبد نداشت؛ پس سرگردان و حیران در پی راهی بود که بتواند خودش را پیدا کند. دقیقاً از همان روزی که گم شده بود. خدا کند شما هم یک روزی، خودتان را پیدا کنید.
این اثر مجموعه ای از نامه های عاشقانه ای است که بین یک پدر و دختری رد و بدل می شود.

در بخشی از این کتاب می خوانیم:
"در زندگی لحظاتی وجود دارند که با هیچ قاعده‌ای نمی‌توانی مسائل را برای خودت بسنجی، پس به ناچار دست به کارهای بعضاً خطرناک می‌زنی. این جمله که مگر چه کار می‌توانستم بکنم؟ از همین‌جا می‌آید. من حالا دارم برای تو هر هفته یک نامه می‌نویسم و نمی‌دانم به دستت می‌رسد یا نه، یعنی به کسی که قرار است هفتگی این نامه‌ها را به تو برساند شک دارم. برایم راحت‌تر بود یک روز می‌آمدم در همان خانۀ قدیمی و درش را می‌زدم، دستت را می‌گرفتم می‌نشاندم کنار همان بوته‌های جلو خانه و سیر تا پیاز ماجرا را تعریف می‌کردم. اما خب قسمت من هم این است که اینجا اسیرم کرده‌اند. نمی‌دانم شاید من خودم دست‌وپای خودم را بسته‌ام. اشکالی هم ندارد. زندگی حتماً قرار است این‌جوری برای من بچرخد. همۀ آن حرف‌هایی هم که در این پنج نامه زده‌ام، حرف‌هایی است که گمان نمی‌کردم یک روز جرئت و جسارتش را داشته باشم که حتی روبه‌روی دیوار بنشینم و بگویم که حتی خیلی از آن‌ها مانده است. انگار که هر هفته وقتی می‌نشینم برایت بنویسم یک چیزی دست‌هایم را سفت می‌چسبد و می‌گوید نگو! می‌گوید مگر قرار نشد تا آخر عمرت لال بمانی؟ همین اوضاع بود وقتی بعد از مدتی دیگر سعی کردم ساکت بمانم. حرف نزنم. اما حالا که می‌خواهم همۀ حرف‌هایم را در این نامه بزنم و خلاص شوم، باید این اتفاق بیافتد! یعنی تو الآن شاخ درنیاوردی چرا این نامۀ آخری را بر روی دستمال کاغذی توالت نوشتم؟ سهمیۀ کاغذم تمام شده است. برای همین دم‌دستی‌ترین چیزی که داشتم همین دستمال کاغذی بود که به اندازۀ یک خط جا دارد. در همین حد بگویم آدم‌ها دو دسته‌اند: یک دسته آن‌ها که تو را ندارند و دستۀ دوم کسانی که غلط می‌کنند تو را داشته باشند."