کتاب سالهای صبوری

"سال های صبوری"
کتاب حاضر اثری از حمید آستی می باشد که توسط انتشارات نیلوفران منتشر شده است.
یاد نامه ای که به خاطره ارجمند آقای حمید آستی نگاشته شده است، آیینه ای بر ظرافت های یک انسان والا و وارسته و روزنی به خاطرات و مدارج علمی و مبارزاتی دانشوری در عرصه موج خیز تشیع است. در این یادنامه عزیزانی در وصف وی سخن گفته و مقام و ارزش های معنوی و مبارزاتی وی را آشکار ساخته اند. چنین پاسداشتی، می تواند تأمّل ما را نسبت به ارزش سرمایه های دینی و فرهنگی و صفات وکمالات جوانمردانی از خطّه دارالایمان دزفول حساس تر سازد. تا نا آشنایان بتوانند با چنین راد مردان الهی و مبارزان حق جو و سوانح ایام و گذر روزگاران و هر آنچه در ایّام پرعبرت و پراعتبار حیات این مدرّسان حقیقی و معلّمان اخلاق و مبارزان پاک سرشت آشنا شوند. زیرا شهر دزفول در طول سالیان متمادی شخصیت های علمی، ادبی، مذهبی، سیاسی و هنری که تحوّل شگرفی را در فرهنگ و تاریخ ما به جا نهاده اند در خود پرورانده و در این شهر آرمیده اند. اینان الگویی از انسان هایی شیفته ایمان و اعتقاد و مبارزانی که همواره تن را در مجاهده و دل را در مشاهده می داشتند بر دیگر مردمان شناسانده و با این شناخت، چگونه زیستن و چگونه نگریستن و چگونه دانستن را به آنان آموخته اند.

در بخشی از این کتاب می خوانیم:
"در دوران رژیم منحوس پهلوی سالانه جشن های متعددی برگزار می شد که از جمله آن می توان به جشن تولد شاه معدوم و جشن تاجگذاری و غیره ... اشاره کرد در یکی از روزهای سال 52 در زندان اهواز جشن باشکوهی برگزار شد من به اتفاق برادر حمید تویسرکانی یکی از فعالان سیاسی شهر دزفول، که به طور انفرادی دستگیر شده بود یک شب قبل از برگزاری جشن عهد بستیم که موهای خود را با ماشین اصلاح، کوتاه و از کف زدن امتناع بورزیم فردای همان روز بالاِجبار ما را نیز مانند سایر افراد در بند به محوطه باز زندان آوردند، و دقایقی بعد برنامه جشن آغاز شد مأمورین زندان اصرار داشتن حاضرین با صوت و کف بر شور برنامه بیفزایند اما ما دو نفر در میان جمع مهر سکوت بر دهن زده بودیم، مأمورین داخل محوطه چندین بار با ایماء و اشاره از ما خواستند تا سایرین را همراهی کنیم اما ما به اشاره آنها عمداً توجهی نمی کردیم و همین امر آتش خشم آنها را شعله ور می کرد. بعد از اتمام جشن بلافاصله ما را به محوطه ستاد بردند و بدون هیچگونه سؤال و جوابی به ما حمله ورشده، و با مشت و لگد به جان ما افتادند، و بی مهابا بوسیله شلاق بر بدن نیمه جان ما میزدند سپس پیکر نیمه جانمان را کشان کشان در گوشه ای از زندان رها کردند."