کتاب مجموعه آثار ظهیر فاریابی

ظهیرالدّین ابوالفضل طاهر بن محمد فاریابی که معروف است به ظهیر فاریابی در سال۵۵۰ در فاریاب بدنیا آمد.

دوران خردسالی و جوانی ظهیر در محل تولدش فاریاب و پس ازآن در نیشابور رقم خورد وی در طول این زمان به یادگیری علوم و اطلاعات مختلف علمی و ادبی مشغول بود. و پس از آنکه در زادگاهش علم های مختلف عصر خود را یاد گرفت، به ‌خاطر کسب بیشتر علوم به نیشابور که در آن دوره از مراکز علمی و فرهنگی بود، رفت و در آنجا به یادگیری ادب و علم های جدید پرداخت،او با اهل ادب و فاضلان و شاعران آنجا آشنا شد و به شعر گفتن پرداخت،اولین کسی که ظهیر در مدح وی شعر گفته است عضد الدین طغانشاه بود.

همچنین وی به زمان ماندن و حضورش در نیشاپور در اشعارش اشاره کرده است که حدودا شش سال بوده.

فاریابی از جملهٔ قصیده‌ سرایان ادب فارسی در سدهٔ ششم میباشد.او در متحول کردن صنعت غزل سرایی نقش به سزایی داشته به طوری که ادبیات او روان و پر از معانی دقیق و در عین حال فصیح و صریح است.

ادبیات و گویش صاف و روان ظهیر در اشعارش بین سبک خراسانی و سبک عراقی قرار گرفته است یعنی سبکی بین انوری و سعدی.

فاریابی درسال ۵۹۸ و در سن پنجاه و هشت سالگی چشم از  جهان فرو بست و در مقبرة الشعرای تبریز به خاک سپرده شد.

کتاب حاضر قسمتی از مجموعه آثار وی میباشد.

 

در بخشی از این کتاب میخوانیم:

شاها اساس ملک به تو استوار باد

عمر تو همچون دور فلک پایدار باد

هر آرزو که در دل اندیشه بگذرد

همچون عروس ملک تورا در کنار باد 

هر گل که راحتی به دل آرد نسیم او

در چشم دشمن تو ز نکبت چو خار باد

گر در ممالک تو پریشانیی بود

در زلف لعبتان خطا وتتار باد...