معرفی کتاب
"مواعظ سعدی - قصاید"
ابومحمّد مُشرف الدین مُصلِح بن عبدالله بن مشرّف، متخلص به سعدی میباشد.
او شاعر و نویسنده ی پارسی گوی ایرانی است،اهل ادب به او لقب استادِ سخن یا پادشاهِ سخن و در برخی موارد به طور مطلق استاد را داده اند.
او در نظامیهٔ بغداد که مهمترین مرکز علم و دانش جهان اسلام در آن زمان به حساب میآمد تحصیل کرد و پس از آن بهعنوان خطیب به مناطق مختلفی از جمله شام و حجاز سفر کرد.زادگاه سعدی شیراز است و او پس از سفرهای خود به آنجا بازگشت و تا پایان عمر خود در شیراز ماند و آرامگاه او نیز در همانجا با نام سعدیه شناخته میشود.زمان حیات وی همزمان با حمله مغولان به ایران و سقوط بسیاری از حکومت ها نظیر خوارزمشاهیان و عباسیان بود.
سعدی تأثیر قابل وصفی بر زبان فارسی گذاشته است؛ به صورتی که شباهت بسیار زیاد و انکار ناپذیری بین فارسی امروزی و زبان سعدی وجود دارد. آثار او مدت ها در مدرسه ها به عنوان منبع آموزش زبان و ادبیات فارسی تدریس میشده و بسیاری از ضرب المثل های رایج در زبان فارسی امروزی از آثار وی برگرفته شده است. او بر خلاف بسیاری از نویسندگان معاصر یا قبل از خود، ساده نویسی را پیشه و رهرو خود کرد و توانست حتی در زمان حیات و زندگی خود شهرت زیادی به دست آورد.
کتاب حاضر مواعظ سعدی-قصاید میباشد.
در بخشی ازین کتاب میخوانیم:
فلک را این همه تمکین نباشد
فروغ مهر و مه چندین نباشد
صبا گر بگذرد بر خاک پایت
عجب گر دامنش مشکین نباشد
ز مروارید تاج خسروانیت
یکی در خوشه پروین نباشد
بقای ملک باد این خاندان را
که تا باشد خلل در دین نباشد
هر ان کو سر بگرداند ز حکمت
از آن بیچاره تر مسکین نباشد...
فهرست مطالب
این کتاب فهرست ندارد.
راهنمای نقد و نظر برای کتاب:
برداشت شما از محتوای کتاب چیست؟ مانند یک کارشناس نظر دهید. به نظرات کوتاه مثل خوب عالی و...چین تعلق نمی گیرد