کتاب نقشه راه

" نقشه راه " / لاهوت، جبروت، ملکوت، مثال

برنامه ی صدوده ساله هر شیعه از گهواره تا گور

کتاب حاضر اثری از آقایان احمد رحیمی ، محمد صادق رهنما ، سید رسول کاظمیان نژاد ومحمد موحدی پور می باشد که توسط انتشارات میراث خورشید منتشر شده است.
در این کتاب سعی شده است تا با استفاده از روایات و احادیث و آیات قرآن و تفاسیر آنها ، به موضوعات مهم زندگی نظیر خودشناسی ، تفریحات ، شغل ، ازدواج ، وصیت و ... پرداخته شود . همان طور که از عنوان کتاب می توان متوجه شد ، مطالب موجود در آن همچون نقشه ای است که مسیر پر پیچ و خم زندگی را هموار نموده و راهنمایی برای افرادی است که به دنبال یافتن مسیر درست هستند .
در ابتدای کتاب نقشه راه می خوانیم:
"شاکله و نظام خلقت منظم است به پیچیده ترین نظم ها، به صورتی که فهمیدن این نظم خود نیاز به آگاه بودن از تمام علوم به صورت کامل دارد و در جهان خلقت جز افراد کمی، نظم هستی را به صورت کامل نفهمیده اند.
نظم جهان در کیفیت ترکیبش، نظم دنیا در کمیت آمیختگی اش و نظم جزء جزء جهان در ارتباطش با سایر اجزاء و نظم جهان از جهت چینش اتفاقات عالَم، در زمانبندی های مختلف، از اول خلقت تا آنجایی که فکر هم کم می آورد.
تمام اصول و فروع دین وظیفه ی هماهنگ نمودن جسم و ذهن و روح را با نظام گسترده ی عالم دارند.
مثلا اصل عدل، از قرار گرفتن هر چیزی از عالم در سر جای خودش بدون ذره ای کم و کاست خبر می دهد (العدل وضع الشیء فی موضعه) . یعنی ذره ذره ی عالم نسبت به هر نیت و فکر تو و یا نسبت به گفتار و عمل تو در هر لحظه، عکس العملی خاص را نشان می دهد و عکس العمل های عالَم در مقابل تو قانونمندند و ذره ای قابل تغییر نمی باشند.
اما باید دقت کرد قبل از اینکه انسان بخواهد تابع قوانینی شود که با خلقت همسو شود باید علومی را بیاموزد تا در درجه ی اول سرزمینی که در درون دارد را منظم نماید؛ یعنی بتواند تمام اعضای بدن را طی قوانینی که طب می نامند به اعتدال و سلامت نزدیک کند و این اعضاء را با هم هماهنگ کند که بدون هماهنگی اعضاء هیچ گاه سلامتی جسم به دست نمی آید.
همچنین باید بداند چه علومی ذهن را پرورش می دهد و قوای باطنه ی ذهن را متحد می کند و قالب تن را با قالب ذهن منطبق می نماید و همچنین باید بفهمد چه کند تا دنیای جسم و عالَم گسترده ی  ذهن را با وجود بی پایان روح در یک جهت مدیریت نماید. آری، انسان این مدیریت پیچیده را در علم فقه می آموزد.
این شروع هر انسان است؛ دانستن آنچه در درونش نظم برقرار می کند و در نهایت ارتباط این وجود ابعادی را با عوالم گوناگون بیرون منجر می شود.
پس انسان بی نظم جسمی، انسان بی نظم ذهنی و انسان بی نظم روحی، فقط به ظاهر زنده است ولی به حقیقت او مرده است و در این عالم جایی ندارد و به مرور، این عالَم در صحنه ها و اتفاقات مختلف او را پس می زند و از خود می راند.
این است حقیقت تمام افسردگی ها و یأس ها و پوچی هایی که بسیاری از انسان ها در درون خود احساس می نمایند، انسان هایی که در زندگی شان نظمی به اندازه ی وجود گسترده ی انسان دیده نمی شود.
از میان چهار بعد ظاهر هر ماده (طول، عرض، ارتفاع و زمان) این زمان است که از دید ما پوشیده مانده، در حالی که معمولاً برای پیشرفت های آسان تر و سریعتر، توجه به این بعد مهم تر از سایر ابعاد ماده است. در حقیقت برای پرورش هرچه بهتر یک گیاه و یا تولید مثل یک حیوان، زمان خاصی مورد توجه می باشد، اکنون آیا انسان (پیچیده ترین موجود خلقت) برای آغاز و ادامه ی فعالیت های خود نیازمند توجه به بعد زمان نیست؟ درحالی که برای هر فعالیت، در دستگاه پیچیده ی عالَم، زمان خاصی تعریف شده است که طبق آن فعالیت ها به بهترین شکل انجام خواهد شد و در صورت عدم توجه به این بعد، هر فعالیت به شکلی با مشکلات ابعادی و غیر منتظره ای مواجه می گردد."