دانلود کتاب صوتی صداهایی از چرنوبیل

معرفی کتاب

"صداهایی از چرنوبیل "
تاریخ شفاهی یک فاجعه اتمی
کتاب صوتی صداهایی از چرنوبیل با عنوان اصلی (Voices from Chernobyl) اثری از نویسنده معروف و برنده جایزه نوبل سوتلانا الکسیویچ(Svetlana Alexievich) می باشد که توسط خانم حدیث حسینی به فارسی ترجمه و با صدای مریم محبوب و تایماز رضوانی در استودیو نوار بصورت صوتی منتشر شده است.
سوتلانا الکساندریونا الکسیِویچ در ۱۹۴۸ در شهر ایوانو-فرانکیفسک اوکراین از مادری اوکراینی و پدری بلاروسی به دنیا آمد. او بعد از مدرسه در روزنامه ای مشغول به کار شد. همین موضوع باب آشنایی و علاقه او به نویسندگی را فراهم آورد.
او نگاهی نقادانه به سیاست های کشورش داشت. حتی زمانی که از تبعید به وطنش بازگشت نیز از این انتقادات دست نکشید و مشکلات و مسائل سیاسی را پیگیری می کرد.
در سال 1986 درست زمانی که فاجعه چرنوبیل اتفاق افتاد، سوتلانا در شهر منیسک بلاروس زندگی می کرد. دو سال بعد از این حادثه وی تصمیم گرفت با شاهدان و بازماندگان این حادثه مصاحبه ای ترتیب دهد و از چرایی و حوادث بعد از آن بپرسد. او با 500 نفر از شاهدان از جمله افسران و نیروهای آتش فشانی و امدادرسانان و ... صحبت کرد . این کار تحقیقی او که به گفته دوستانش تا 10 سال طول کشید، سبب شد از تاثیرات و عواقب این حادثه برروی مردم بیشتر پی برده و عمق فاجعه را بهتر درک کند.
او نتایج تحقیقاتش را در کتاب صداهایی از چرنوبیل به چاپ رساند. این کتاب در اصل به چرایی و چگونگی حادثه چرنوبیل نمی پردازد، بلکه به شرایط جهان بعد از آن و اینکه چگونه مردم با آن کنار آمدند و بیان خاطرات شاهدان اشاراتی داشته است.
کتاب صوتی صداهایی از چرنوبیل با صدای مریم محبوب و تایماز رضوانی را می توان تاریخی شفاهی بریک فاجعه جهانی دانست که زوایای آن را بیشتر نمایان ساخته و عمق آن را برای مخاطب به بهترین شکل ممکن ترسیم می کند.
در بخشی از این کتاب صوتی می شنویم:
" آن روز عصر همه به بالکن خانه هایشان آمده بودند و آنهایی هم که نبودند به منزل دوستانشان رفته بودند. ما در طبقه‌ی نهم زندگی می‌کردیم و دید بسیار خوبی به رآکتور داشتیم. مردم بچه‌هایشان را بیرون آورده بودند، آن‌ها را بلند می‌کردند و می‌گفتند: «ببین! به خاطر بسپار!» و افرادی که در رآکتور کار می‌کردند، از قبیل مهندسین، کارگران و فیزیکدانان همگی در میان آن غبار سیاه ایستاده بودند، صحبت می‌کردند، نفس می‌کشیدند و شگفت‌زده شده بودند. مردم از اطراف با ماشین و دوچرخه به آن‌جا می‌رفتند تا از نزدیک همه‌چیز را ببینند. ما نمی‌دانستیم که مرگ می‌تواند تا این حد زیبا باشد، اما این آتش‌سوزی با بو هم همراه بود. بویش شبیه بوی پاییز و بهار نبود، بوی دیگری داشت، اما بوی خاک هم نبود. گلویم می‌سوخت و از چشمانم اشک می‌آمد..."