زادگاه : تهران
ملیت : ایرانی
تاریخ تولد : ششم اسفند ماه سال 1350
محل زندگی : تهران
پیشه : کارگردان ، نویسنده و فیلم نامه نویس
بیشتر...
معروفترین اثر : شبی که ماه کامل شد
نرگس آبیار (Narges Abyar) نویسنده، گارگردان و فیلم نامه نویس ایرانی، 6 اسفند ماه 1350 در تهران به دنیا آمد. داستان نویسی را از نوجوانی آغاز کرد که برخی از آنها در نشریاتی چاپ شدند.
نه شب بود و نه روز، روزی روزگاری، زندگی غمبار یک بت خوشبخت، مجسمه نمکی و داستان زندگی یک قطره آب برخی از کتاب هایی هستند که به قلم وی نوشته شده اند.
نرگس آبیار در رشته مورد علاقه اش، ادبیات فارسی تحصیل کرد و با آنکه از نوجوانی داستان نویسی را شروع کرده بود، اما آغاز جدی داستان هایش از سال 1376 بود. آثاری برای نوجوانان منتشر کرد. در سال 1378 مجموعه داستان های دو خط را نوشت. رمان «کوه روی شانه های درخت» وی که مضمونی درباره جنگ ایران و عراق دارد، برنده جایزه هشتمین جشنواره کتاب دفاع مقدس شده است. چشم سوم، نه روز بود، نه شب، شکفتن بر هامون و فلسطین از اشغال تا انتقاضه از دیگر کتاب های وی با مضمون دفاع مقدس هستند.
نرگس چهار فیلم سینمایی کم نظیر را کارگردانی کرده و 1384 به ساختن فیلم های کوتاه و مستند روی آورد. نخستین تجربه فیلم کوتاه او با بن بست مهربانی آغاز شد. همان نخستین فیلم کوتاهش خوش درخشید و برنده بهترین فیلم کوتاه داستانی از جشنواره ستایش شد و همچنین در بخش مسابقه چند جشنواره بین المللی به نمایش درآمد.
همسر نرگس آبیار محمد حسین قاسمی، تهیه کننده سینما است.
نرگس آبیار، به واسطه ساخت فیلم های نابی همچون شبی که ماه کامل شد، جوایز بسیاری را در صحنه بین الملل از آن خود کرد.
جایزه بهترین کارگردانی از جشنواره فیلم کرتل زنان فرانسه، سیمرغ بلورین ویژه هیئت داوران در سی و دومین جشنواره بین المللی فیلم فجر، جایزه ویژه هیئت داوران از جشنواره فیلم والاکولوموسکی روبژ مسکو، جایزه بهترین فیلمساز زن از جشنواره جیپور هند و جایزه بهترین فیلمساز زن از جشنواره داکا بنگلادش به فیلم «اشیا از آنچه در آینه می بینید به شما نزدیک ترند» تعلق گرفتند.
سیمرغ زرین بهترین فیلم بخش ملی سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر، جایزه ویژه هیئت داوران برای بهترین فیلم با موضوع انقلاب اسلامی از چهاردهمین جشنواره فیلم مقاومت، جایزه بهترین کارگردانی از جشنواره فیلم زنان ونکوور کانادا و جایزه بهترین کارگردانی از جشنواره شب های سیاه تالین نصیب فیلم «نفس» شدند.
فیلم شبی که ماه کامل شد با برنده شدن سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی از سی و هفتمین دوره جشنواره فیلم فجر، نامزد سیمرغ بلورین بهترین فیلمنامه از سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر، حضور در بیست و یکمین جشن سینمای ایران و حضور در جشنواره جهانی بیست و سومین فستیوال شب های سیاه تالین افتخار بزرگی را برای سینمای ایران رقم زد. کمپانی تلویزیونی و رسانه ای hum network limited پاکستان نیز جایزه زنان برتر و موفق جهان اسلام را در 29 بهمن 1398 به نرگس آبیار اهدا کرد.
قضیه اینجوری بود که شاخه نظامی گروه موتلفه، بعد از تصویب قانون کاپیتولاسیون و بعد از اینکه امام خمینی در اعتراض به اینقانون سخنرانی کرد و بعد هم دستگیر و تبعید شد، چند جور نقشه برای از بین بردن منصور کشیده بود، درس خوبی، هم به شاه بدن هم به اون هایی که طرفدار منصور بودن و به ملت ایران خیانت می کردن. از تمام نقشه هایی که آماده شده بود، یکی هم همین اجرای اون جلو مجلس بود.
سرانجام بعد از گذشت چند ماه از تصویب قانون کاپیتولاسیون، فرصت مناسبی که اعضای موتلفه منتظرش بودن، پیش آمد. شب قبل از اجرای نقشه، وقتی به اون ها خبر می رسه که نخست وزیر فردا حتما به مجلس می ره، توی خونه یکی از اعضا جمع می شن تا برای فردا آماده بشن. چهار پنج نفری که عوامل اصلی لجرای نقشه بودن، سلاح کمری تحویل می گیرن و قرار می شه بخارایی اولین کسی باشه که به سمت نخست وزیر تیر اندازی می کنه و اگه موفق نشد، به ترتیب اندرزگو و بعد هم دیگرون این کار رو بکنن.
بهمن ماه سال 1343 بود و هوا هم سرد. دقایقی قبل از ورود ماشین نخست وزیر به میدون بهارستان، اعضای گروه در جاهای معین شده شون در اطراف میدون حاضر بودن. حدود ساعت ده صبح، وقتی ماشین نخست وزیر وارد میدون می شه، همه چیز آماده بود. اعضای م.تلفه به خصوص بخارایی، تغییر چهره داده بودن و خیلی آراسته کراوات و کت و شلوار پوشیده بودن تا کسی به اون ها شک نکنه. قرار بر این بود که هر یک، گوشه ای نزدیک ساختمون مجلس منتظر اقدام بخارایی باشن و بعد هم اگر نقشه اجرا شد، به فرار اون کمک کنن.
راستش را بخواهید، از بین تمام گنجینه هایی که بچه های مجتمع دارند، فقط به کتابخانه ی مرتضی حسادت می کنم، می دانم که حسودی کردن چیز خوبی نیست، اما فکرش را می کنم، می بینم که داشتن آن همه کتاب حتما باید خیلی کیف داشته باشد. فکرش را بکنید، چه کیفی دارد اگر شب ها توی یک اتاقی بخوابید که دور و برتان پر از کتاب های علمی، تخیلی و قصه باشد! من که فکر می کنم باید خیلی جالب باشد. شرط می بندم اگر من شب ها توی اتاق مرتضی بخوابم، هر شب خواب یکی از آن کتاب ها را می بینم؛ مثلا خواب می بینم که شبیه یکی از مورچه های غول آسای توی کتاب ایزاک آسیمف شده ام و آنقدر از شیره ی درخت های جنگل خورده ام که شکمم به اندازه یک بادکنک بزرگ باد کرده است. عکس این مورچه ها توی کتاب ایزاک آسیمف چاپ شده. خیلی چاق و وحشتناک هستند. شاید هم خواب ببینم که قهرمان یکی از قصه های ژول ورن شده ام و می خواهم تا عمیق ترین نقطه زمین سفر کنم. برای همین هم توی خواب، یک لباس ضد حرارت می پوشم و با ماشین عجیب غریبی که اختراع کرده ام، زمین را با سرعت حفر می کنم و پایین و پایین تر می روم...شاید یک روز وقتی بزرگ شدم، توی بیداری واقعا چنین دستگاهی را اختراع بکنم.
https://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%86%D8%B1%DA%AF%D8%B3_%D8%A2%D8%A8%DB%8C%D8%A7%D8%B1
https://www.instagram.com/abyarofficial/
لینک کوتاه
http://ketabch.in/a/4925
