کتاب دانستنی هایی از آموزش و پرورش کودکان استثنایی

" دانستنی هایی از آموزش و پرورش کودکان استثنایی"
مجموعه حاضر حاوی مهم‌ترین و برجسته‌ترین نکات در درس آموزش و پرورش کودکان استثنایی است تا شما عزیزان بتوانید بهترین استفاده را از حداقل زمان بهره گیرید. امید است با دقتی که در مطالعه این مطالب به خرج می‌دهید به نتایج موفقیت‌آمیز آن دست یابید.
فصل اول به شرح کودکان استثنایی پرداخته شده است. این کودکان برخلاف اکثریت افراد هم سن خود در شرایط عادی قادر به سازگاری با محیط نیستند. فصل دوم به کودکان عقب مانده ذهنی مربوط است. یعنی کودکانی که به علت کمبود و نارسائی رشد عقلی و هوشی نمی توانند همگام با کودکان همسال و طبیعی اجتماع در تحصیل پیشرفت کنند. فصل سوم به کودکان تیزهوش اختصاص داده شده است. تیزهوش فردی است با قوای ذهنی عالی، نیروی خلاقیت و دارای انگیزه های خاص و باارزش که کودک را کاملا از همسالان متمایز می کند.
در فصل چهارم، به بررسی کودکان دارای اختلالات بینایی پرداخته شده است. نقص بینایی عبارت است از بدکاری عصب چشمی یا بینایی که مانع از دیدن بهنجار می شود. فصل پنجم، به کودکان با مشکل شنوایی اختصاص دارد. زمانی می-توان از نقص شنوایی صحبت کرد که کودک بنا به دلایلی مثل بدکاری گوش یا اعصاب مربوط به آن در شنیدن اصوات محیطی با مشکل مواجه باشد. فصل ششم، به بررسی کودکان مبتلا به اختلالات یادگیری اختصاص دارد. کودکان مبتلا به اختلالات یادگیری ،آن دسته از کودکان هستند که در یک یا تعدادی از فرآیندهای اساسی یادگیری: فهم مطلب، کاربرد زبان گفتاری یا نوشتاری دچار مشکل اند. این اشکالات ممکن است در کودکان به صورت های گوناگون مانند: دشواری در گوش دادن، فکر کردن، صحبت کردن، خواندن، نوشتن، هجی کردن، و حساب کردن ظاهر شود. فصل هفتم را کودکان دارای اختلالات تکلمی تشکیل می‌دهند. هر اشکال یا ناتوانی در صحبت کردن یا درک صحبت دیگران که جزیی تکلمی مانند لکنت زبان گرفته یا ناتوانی کامل در صحبت کردن، است. فصل هشتم، شامل دیگر معلولیت‌ها است.
در بخشی از این کتاب می خوانیم:
" روش ارتباط کلی و مقایسه آن با روش های دیگر مانند لب خوانی، اشارات و هجی کردن نشان داده است که روش ارتباط کلی از مزیت خاصی برخوردار بوده است. کودکان ناشنوا احتیاج دارند با کودکان و بزرگسالان شنوا ارتباط داشته باشند. در مراکز آموزشی بهره گیری یک کودک ناشنوا ارتباط با کودکان و کارکنان شنواست که می تواند با زبان اشاره ای با آنان ارتباط برقرار نماید. و همچنین حضور یک یا چند ناشنوای بزرگسال که از اشارات استفاده می کنند، قدرت ارتباطی کودک را افزایش می دهد "