کتاب آواز قناری تنها کامبیز صدیقی کسمایی

کامبیز صدیقی کسمایی در خرداد ماه سال هزارو سیصد و بیست بدنیا آمد،پدربزرگ وی که صدیق الرعایا نام داشت در دوره ناصرالدین شاه فرماندار کسما بود.

کامبیز از دوران کودکی و ابتدایی زندگی خود به شعر و ادبیات علاقه وافری داشت تا حدی که اولین شعری که از او در ماه نامه فردوسی به چاپ رسید تنها در سن چهارده سالگی وی بود.

صدیقی تنها توانست موفق به اخذ مدرک دیپلم شود زیرا در همین دوران پدر خود که حسین نام داشت را از دست داد و به ناچار برای چرخاندن چرخ زندگی مجبور به کار در بخش حسابداری کارخانه کنف رشت شد ولی این اتفاق باعث نشد ذوق و قریحه ی شاعری او کور شود.کار در کارخانه و نزدیکی وی با دردهای کارگران باعث شد شعرهای او عطر و بوی ادبیات کارگری به خود بگیرد و این موضوع به صورت آشکاری در شعرهایش پیدا میباشد.وی در بیستم فروردین ماه سال شصت ازدواج کرد و صاحب دو فرزند به نام های امید و آناهیتا شد.

او شاعری متعهد و آرمانگرا بود که در تمام زمینه های شعری مانند شعر کلاسیک و به ویژه در زمینه غزل و رباعی و همچنین شعر نیمایی و گیلکی چیرگی خاصی داشت . او شاعری طبیعت گرا بود و از فن ایجاز در اشعارش بهره میبرد. از او سه کتاب منتشر شده است که: در جاده های سرخ شفق  و آواز قناری تنها و در باد های سرد می باشد .

صدیقی که سالهای زیادی به دلیل مشکلات ریوی در عذاب بود در هشتم فروردین سال هشتاد و نه در سن شصت و هشت سالگی در خانه اش در رشت از دنیا رفت و در قطعه هنرمندان تازه آباد رشت به خاک سپرده شد .

کتاب حاضر قسمتی از آواز قناری تنها وی میباشد.

 

در بخشی از این کتاب میخوانیم:

یک صبح سرد

و مرگ،

در جنگلی به هیئت مرد شکارچی.

شلیک یک گلوله

پرواز ناگهانی فوج پرندگان...

در پای آبگیر،

آنک

یک قطره خون

یک مشت پر...