کتاب اشعار آزاد نیمایی شیون فومنی

نام اصلی شیون فومنی ،میر احمد سید فخری نژاد،بود وی متخلص به شیون فومنی بود که در۳ دی ماه سال ۱۳۲۵،در فومن که از توابع گیلان است چشم به جهان گشود.

تحصیلات مقدماتی خود را در رشت گذراند و سپس راهی کرمان شد و تا مقطع دیپلم در آنجا بود.او در سال ۱۳۴۶در سپاه دانش طارم مشغول به کار شد و استخدام آموزش و پرورش مازندارن شد،وی دو سال بعد یعنی در سال ۱۳۴۸ ازدواج کرد ،شیون بعد از ازدواج تا سال ۱۳۵۱ مشغول تدریس در ساری بود. بعد از آن هم در نقاط دیگر  گیلان به شغلش ادامه داد.

شیون فومنی توانست عنوان بهترین شاعر دو زبانه محلی و بومی در عصر خود را دریافت کند ،سبکی از شعر که کم کم داشت به فراموشی سپرده میشد ولی او به این سبک جان بخشید.

ترانه‌ سرایی یکی از جنبه ‌های ادبی و هنری شیون است که با مهارت، چیرگی و تسلط بر موسیقی همراه میباشد.

وی به همراه شعر گیلکی و فارسی فعالیت‌ های بسیار زیادی در سایر زمینه های ادبی هم داشت که از آن جمله میتوان به شعر و ادبیات کودکان، قصه، داستان کوتاه و فیلمنامه که مسلما بخشی دیگر از تواناییهای او به ‌شمار می‌رود،اشاره کرد.

شیون در سال ۱۳۷۲به بیماری نارسایی کلیه دچار شد و یک سال بعد برای دیالیز به تهران رهسپار شد و در همین سال با وجود درد شديد موفق به گرفتن لیسانس در رشته ادبیات فارسي، شد. او در سال ۱۳۷۶ بعد از سال ‌ها آموزش و تدریس، بازنشسته شد.

سرانجام او در شهریور ۱۳۷۷ بعد از تحمل یک دوره بیماری شدید کلیوی و حتی پیوند کلیه در یکی از بیمارستانهای تهران دارفانی را وداع گفت. آرامگاهش در مقبره سلیمان داراب در رشت همانگونه که خود وصیت کرده بود در کنار مقبرهٔ میرزاکوچک خان جنگلی قرار دارد.

کتاب حاضر قسمتی از اشعار آزاد نیمایی وی میباشد.

 

در بخشی از این کتاب میخوانیم:

کمانه کرد گلوله

دلم

به

خاک

افتاد.

پرنده؟

آه نه

مشت پری

رها در باد...

در بادهای اکنون

از تو

برجای مانده ام

سایه وار

برچیناب غبار

خلوتم

قرق تابستانی یادهاست...