دانلود کتاب تجارت ایران در دوره تیموریان

معرفی کتاب

"تجارت ایران در دوره تیموریان"
کتاب حاضر اثری از طاهره جهانیان می باشد که توسط انتشارات مینوفر منتشر شده است.
تیموریان حکومتی بودند که نزدیک به یک و نیم سده از نیمه دوم سده 8 تا آغاز دهه دوم سده 10 ق، بر ماوراءالنهر، ایران، افغانستان، عراق و شام فرمانروایی کردند. این خاندان به نام بنیان‌گذار آن، امیر تیمور شهرت یافته است. پس از وی شاهرخ و سپس جانشینان شاهرخ بر این قلمرو حکومت کردند، با توجه به موضوع کتاب باید اشاره‌کرده که تاکنون اوضاع تجاری و اقتصادی ایران در عهد تیموریان موردمطالعه‌ای جدی و مستقل قرار نگرفته است و اغلب پژوهشگران و مورخان شرقی و غربی توجه ویژه‌ای به حیات اقتصادی ایران در عهد مغول و پیش از آن و همچنین از دوران صفویه به بعد داشته‌اند. در روزگار تیموریان فعالیت بازرگانی شدید در سرتاسر ایران برقرار بود. بازرگانان در جامعه خود و در شهرهای بزرگ که محل کارشان بود و در خرده‌فروشی که در بازارها صورت می‌گرفت، پایگاه و جایگاه محکمی و مطمئنی داشتند. مراکز تولیدی یزد، کاشان، اصفهان، شیراز، کرمان و تبریز که از شهرهای بزرگ به شمار می‌رفتند، انواع مختلفی از منسوجات، سفالینه، چرم و فلز را برای مصرف محلی و صدور آن‌ها تولید می‌کردند. هنرهای زیبا در سلسله تیموری شکوفا شده بود. بازرگانی و تجارت ترانزیت از چین تا سواحل دریای مدیترانه کشیده شده بود و بازرگانان ایرانی در آن سهمی بایسته داشتند و هرمز یکی از مراکز و انبارهای عالی ترانزیتی به شمار می‌رفت. این کتاب در شش فصل تدوین‌شده است که در فصل نخست به بحث کلیات اشاره‌شده است. در فصل دوم به اوضاع سیاسی و اجتماعی ایران در دوره تیموریان پرداخته‌شده است در فصل سوم به راه‌های تجاری در دوره تیموریان اشاره‌شده است و در فصل چهارم تجارت داخلی ایران، در فصل پنجم نیز به انواع و اقسام مالیات‌ها و مالیات‌های بازرگانی پرداخته‌شده است و بعدازاین فصل هم در فصل ششم به بررسی دقیق تجارت خارجی ایران در این دوره به‌طور مبسوط پرداخته‌شده است. در خاتمه این کتاب با نتیجه‌گیری به پایان می‌رسد.

در بخشی از این کتاب می خوانیم :
"حکومتی که جانشینان چنگیز در چین تأسیس کردند از زمان فتوحات قوبیلای قا آن تا زوال «طوغان تیمور» بیش از یک قرن در چین دوام نیاوردند (گروسه، 1375: 534) این حکومت با یک قیام ملی توسط مردم چین از بین رفت. رهبری این قیام فردی بنام «جویو آجا» ملقب به هونگ وو بر عهده داشت. (همان: 531) با راندن بقایای سلسله مغولی یو آن به مغولستان، بنای امپراتوری جدیدی به نام مینگ در چین را پی‌ریزی کرد. سلسله‌‌ای که علیرغم صلح‌‌طلبی برخی از حاکمان خود یک نوع بازگشت به عقب را در سیاست خارجی خود تجربه کرد. (جرالد، 1367: 523). مردم چین با دل بریدگی که نسبت به دوره مغول داشتند وارد عصر جدیدی از تاریخ خود شدند. علیرغم اینکه آنان توانسته بودند مغول‌‌ها را در درون فرهنگ و تمدن خود حل کنند، ولی چینی‌‌ها نژاد مغول‌‌ها در چین را برنتابیدند. با ورود مغول‌‌ها به چین مردم آنجا با یک سرخوردگی اجتماعی قابل‌توجهی مواجه شدند و علیرغم تسامح حاکمانی چون قوبیلای، چینی‌‌ها بازهم مورد آزار و اذیت اقلیت فاتح قرار می‌‌گرفتند. بعدازآنکه مغول‌‌ها از چین رانده شدند حاکمان ملی چین پایتخت خود را باسلیقه خود از نو ساختند. آنان به گرد پکن 22 کیلومتر دیوار کشیدند و در آنجا مجموعه‌‌ای از کاخ‌‌های شکوهمند و پرستشگاه‌‌ها و دروازه‌‌های جدید ساختند (دان، 1382: 313) برای مدتی کشور به خرده نظامی‌‌های سیاسی و فئودال گونه تبدیل شد. تیمور از درون اولوس جغتایی برخواست و با یکپارچه کردن این خرده نظام‌‌ها بنای حکومت تیموریان را ریخت."