معرفی کتاب
"ترجیعات سنایی" / دیوان اشعار
ابوالمجد مجدود بن آدم سنایی غزنوی یا عوفی مجد الدین آدم السنائی و حاجی خلیفه آدم یا به روایتی حکیم سنایی که در سال ۴۷۳ قمری چشم به جهان گشود، شاعر و عارف اهل شهر غزنه در کشور افغانستان بود.
البته سنایی در دیوانش ابیاتی دارد که در آن خود را «حسن» خوانده است.
اوایل سنایی طبق رسم همیشگی آن زمان به دربار پادشاهان رفت و به دربار غزنویان نفوذ کرد. وی در ابتدا شروع به مداحی کرد تا این که یک دفعه عاشق شد و دست از جهان و مردمانش کشید.در مورد مذهب سنایی اختلاف نظر وجود دارد بعضی از محققان او را اشعری و بعضی دیگر وی را شیعه میدانند،دلیل اینکه سنایی را اشعری میدانند این است که او دیوان خود را با مدح خلفا آغاز کرده است هم چنین فکرمیکنند چون غزالی که یک اشعری بود و یکی از شخصیت های فوق العاده تأثیرگذار روی زندگی سنایی بود ممکن است سنایی از او پیروی کرده و اشعری شده باشد.
سنایی یکی از بزرگ ترین شاعران قصیده گو و مثنوی سرای فارسی زبان است.وی شخصیتی است که برای اولین بار عرفان را وارد شعر فارسی کرده است.
او در سال ۵۴۵ هجری قمری در همان شهری که متولد شده بود دار فانی را وداع گفت.
کتاب حاضر قسمتی از ترجیعات سنایی میباشد.
در بخشی از این کتاب میخوانیم:
ای پیشرو هر چه نکوییست جمالت
وی دور شده آفت نقصان ز کمالت
ای مردمک دیده ما بنده چشمت
وی خاک پسندیده ما چاکر خالت
غم خوردنم امروز حرامست چو باده
کز بخت به من داد زمانه به حلالت
ای بلبل گوینده و ای کبک خرامان
می خور که ز می باد همیشه پر و بالت...
فهرست مطالب
این کتاب فهرست ندارد.
راهنمای نقد و نظر برای کتاب:
برداشت شما از محتوای کتاب چیست؟ مانند یک کارشناس نظر دهید. به نظرات کوتاه مثل خوب عالی و...چین تعلق نمی گیرد