کتاب ترجیع بند رضی الدین آرتیمانی

نام اصلی شاعر میرزا رضی آرتیمانی یا میرزا رضی‌الدین آرتیمانی است که مشهورست به میرمحمد و تخلصش  رضی است ،در سال  ۹۷۸ در روستای آرتیمان بدنیا آمد.این روستا از توابع تویسرکان میباشد.

او در دوران جوانی رهسپار همدان شد و تحصیلات خود را در آنجا تکمیل کرد سپس ز شاگردان میر مرشد بروجردی شد وی بخاطر شایستگی بیش از اندازه اش خیلی زود مورد توجه شاه عباس قرار گرفت و بعدها داماد سلسله و خاندان صوفی شد.

او از شاعران و عرفای معروف و محبوب دوران صفوب بود،چون سید رضی مدتی از میرزایان شاه عباس بود به وی لقب میر را نیز داده بودند.

میر محمد حدود ۱۲۰۰بیت شعر سروده است که در قالبهای مختلف میباشد و معروفترین آن‌  ساقی نامهٔ اوست.

میرزا رضی بعد از طی کردن سالهای عمر با برکتش، دوباره به زادگاه و محل تولد و وطن خودش برگشت و در سال ۱۰۳۷ هجری قمری دار فانی را وداع گفت ،او را در محل خانقاهش دفن کردند. آرامگاه او در «همینه» تویسرکان میباشد. 

کتاب حاضر قسمتی از ترجیع بندهای وی میباشد.

 

در بخشی از این کتاب میخوانیم:

چون نیست زبان و دل بهم یار

در دست چه سبحه و چه زنار

بگشا چشمی هلاک دیدار

یار است رسیده بر سرت یار

دکان برچین که پاک پرداخت

سودای تو کیسه خریدار

در خانه نشین که میکند باز

دیوار و تو در کار دیدار...