کتاب ترکیب بندهای قاآنی

میرزا حبیب ‌الله که متخلص به قاآنی میباشد،از شاعران و قصیده‌ سرایان بلند مرتبه و والا در دربار فتحعلی شاه قاجارو محمّدشاه و همچنین آغاز پادشاهی ناصرالدین ‌شاه قاجار بود.

قاآنی در ۱۲۲۳ قمری و در شیراز بدنیا آمد ،وی فرزند محمّد علی گلشن بود،خاندان وی از اهالی ایل زنگنه کرمانشاه بودند.او در سن هفت سالگی پدر خود را از دست داد و یتیم شد.

تحصیلات مقدماتی و ابتدایی خود را در همان شیراز پی گرفت اما در جوانی رهسپار مشهد شد تا تحصیلات خود را در آنجا ادامه دهد و جایگاه جدیدی برای کسب روزی پیدا کند.

قاآنی پس از اتمام تحصیلات خود در ادبیات فارسی و نیز عرب چیره شد و مهارت زیادی بدست آورد در این بین او به حکمت هم علاقه مند شد ولی میتوان گفت شهرتی که وی در شاعری به دست آورد به شهرتش در حکمت ضربه وارد کرد و از آن پیشی گرفت.

لازم به ذکر است که در حکمت او را همپایه ی ملاصدرا میدانند.در پی این موضوع فتحعلی‌ شاه او را «مجتهد الشعراء» لقب داد و محمدشاه نیز قاآنی را «حسان ‌العجم» می ‌خواند، به این دلیل که جوری در قصیده سرایی توانایی داشت که مایهٔ شگفتی خوانندگان بود.

او اولین شاعری است که به زبان فرانسه نیز تسلط داشت ولی از این همه علم و دانش در اشعار خود استفاده نکرد و شعر را وسیله ‌ای برای روزی رساندن و در کنارش تفریح می ‌دانست نه هنر.

کتاب حاضر بخشی از ترکیب بندهای قاآنی میباشد.

 

در بخشی ازین کتاب میخوانیم:

ما ای ندیم دولت خویش آزموده ایم

لختی ز روزگار به سختی نبوده ایم

ما گاه کف به سوی بط باده برده ایم

ما گاه لب به لعل بت ساده سوده ایم

بر دل گشاده مرد نگیرد زمانه تنگ

نهمار این سخن ز بزرگان شنوده ایم

ترکی که خنده بر رخ قیصر نمیکند

ما صدهزار بوسه ز لعلش ربوده ایم...