کتاب خسرو نامه عطار

فریدالدین ابوحامد محمد عطار نیشابوری معروف به شیخ عطّار نیشابوری یکی از عارفان، صوفیان و شاعران ایرانی بزرگ و بلند آوازه ادبیات فارسی در پایان سدهٔ ششم و آغاز سدهٔ هفتم است

عطار در سال ۵۴۰ هجری برابر با ۱۱۴۶ میلادی در نیشابور چشم به جهان گشود و در ۶۱۸ هجری در زمان حملهٔ مغول به قتل رسید

وی در نزدیکی دروازه  شهر به دست سربازان مغول کشته شد، علاوه بر این تمام آثار او سوزانده شد و آثاری که از او باقی مانده است تنها آثاری است که قبل از حملهٔ مغول، به شهرهای دیگر  برده شده بودند

روز ۲۵ فروردین در تقویم ایران روز ملی عطار است که هرساله در نیشابور، آرامگاه وی همراه برنامه‌ های عطارشناسی برگزار می‌شود؛ گلباران آرامگاه عطار، ارائه پژوهش ‌هایی در مورد این شاعر، نمایشگاه کتاب و خوشنویسی و شب شعر از جمله برنامه ‌هایی است که در این روز برگزار می‌شود

کتاب حاضر اشعار خسرو نامه عطار میباشد.

 

در بخشی از این کتاب میخوانیم:

صفاتش اول و آخر ندارد

مکان را باطن و ظاهر نماید

زمان را اول و آخر نماید

عدد گر در حقیقت ار احد خواست

ولی آنجا نیامد جز احد راست

یقین دان این چه رفت و بی شکی دان

هزار و یک چو صد کم یک یکی دان...