کتاب دیوان اشعار سعدی

"دیوان اشعار سعدی"
کتاب حاضر اثری از سعدی می باشد.
ابومحمّد مُشرف‌الدین مُصلِح بن عبدالله بن مشرّف، که به سعدی تخلص داشت از شاعران بزرگ و نامدار ایرانی است.  سعدی در نظامیه بغداد که مهم ترین مرکز جهان اسلام است تحصیل کرد و پس از آن به عنوان خطیب به مناطق مختلف از جمله شام و حجاز رفت. پس از آن به زادگاه خود شیراز برگشت و تا آخر عمر در همان شهر اقامت داشت. آرامگاه سعدی در شیراز واقع شده است و به سعدیه معروف است. بیشتر آثار سعدی جمع آوری شده در مجموعه ای به نام کلیات سعدی می باشد که در بین تمامی آثار وی بوستان و گلستان دو کتاب مجزا هستند. گلستان سعدی به نظم و بوستان به نثر می باشد. همچنین غزلیات و هزلیات او نیز به صورت مجزا به چاپ رسیده است.

در بخشی از این کتاب می خوانیم :
"جان و تنم ای دوست فدای تن و جانت
مویی نفروشم به همه ملک جهانت
شیرینتر از این لب نشیندم که سخن گفت
تو خود شکری یا عسلست آب دهانت
یک روز عنایت کن و تیری به من انداز
باشد که تفرج بکنم دست و کمانت
گر راه بگردانی و گر روی بپوشی
من می‌نگرم گوشه چشم نگرانت
بر سرو نباشد رخ چون ماه منیرت
بر ماه نباشد قد چون سرو روانت"