دانلود کتاب سنگی بر گوری

معرفی کتاب

"سنگی بر گوری"
کتاب حاضر اثری از جلال آل احمد می باشد.

اثر حاضر شامل شش فصل است  و به نوعی خودزندگی نامه جلال آل احمد است. جلال این کتاب را در سال 1342 نوشت، اما به احترام همسر خود، آن را چاپ نکرد. ولی پس از مرگش، شمس آل احمد در سال 1360 آن را منتشر و چاپ کرد. موضوع اصلی کتاب عقیم بودن نویسنده و عدم فرزندآوری او و همسرش است. این که کتاب "سنگی بر گوری" در کدام شاخه ادبی قرار می گیرد، محل بحث است. گروهی آن را رمان و داستان بلند انگاشته اند و گروهی هم چون شخصیت اصلی داستان با نویسنده یکی است، کتاب را فاقد ویژگی های مرسوم آثار ادبی دانسته اند. از ویژگی های مهم کتاب سنگی بر گوری  می توان به تقابل میان مرد و زن و اعتراف گونه بودن آن اشاره کرد.
جلال آل احمد متولد 11 آذر 1302 در خانواده ای روحانی در تهران به دنیا آمد. او اصالتا اهل شهرستان طالقان در روستای اورازان بود. پدر او پس از پایان دبستان اجازه تحصیل در دبیرستان را به او نداد اما او به دور از چشم پدرش در کلاس های دارالفنون اسم نوشت. او روزها کار می کرد و شب ها درس می خواند. او تحصیلات خود را در رشته زبان و ادبیات فارسی از دانشسرای عالی تهران ادامه داد. جلال از نویسندگان روشنفکر و مترجمان ایرانی و همسر سیمین دانشور بود. جلال در شهریور 1348 در سن 46 سالگی درگذشت.
در بخشی از این کتاب می خوانیم :
" به پیشباز حادثه رفته ام .همیشه.هرگز حوصلهء این را نداشته ام که بنشینم و به چه کنم چه نکنم دست ها را بمالم تا واقعه در خانه را بزند.همچون داستان این تخم و ترکه…اگر از همان اول به پیشباز این حادثه هم رفته بودی ؟و مگر از کجا می دانستی ؟ و اصلا مگر نرفتی ؟ و اصلا حالا چرا راه افتاده ای؟چرا به تو خبر دادند؟از همهء خانواده چرا تو را خبر کردند؟ و اصلا خبرکردندکه چه؟مگر من درین مرگ چه دستی داشته ام؟شهیدنمایی موقوف.مگر دیگران در آن مرگ دوازده هزارتایی چه دستی داشته اند؟ واقعیت این است که مردی یک عمر دنبال سرتیپی در هر کورهء مرزی درست همچون کاروانسرایی بسر برده و هر سال یا دو سال عمر خود را و سلامت خانوادهء خود را در ستاد گمنام پادگانی دفن کرده و به ازای آن نشانی را همچون سنگ قبری بر روی دوش خود کوبیده…و زن خودش قابله بوده و دست کم سالی یک بار کورتاژ کرده و کرده تا نه خونی در تنش مانده نه عقلی به کله اش.وچرا؟چون زاورای بیابانها بوده.چون یک بیمارستان شهر متکی به او بوده.چون خیال می کرده همان دو تا بچه کافی است..."