کتاب شکوفه های شاخه ی طوبی و من

"شکوفه های شاخه ی طوبی و من"
کتاب حاضر اثری از فاطمه اسکندری می باشد که توسط انتشارات آتریسا منتشر شده است.
در این کتاب از بانویی به نام طوبی سخن به میان آمده است که در زندگی پر فراز و نشیب خود به همراه همسرش ابوالقاسم، هشت فرزند تربیت و بزرگ کرده است. دو تن از پسرانش ارتشی، چهار تن از پسران دبیر و معلم، یک تن از دختران معلم و یک تن دیگر از دختران بازنشسته اداره بهزیستی شده‌اند هر یک سی سال به مردم و وطن خود و اسلام خدمت نمودند و همه‌شان هم بازنشسته شده‌اند و آن‌ها هم فرزندان نیکو تربیت کرده‌اند. مولف در این کتاب فرازهایی از زندگی پر از ماجرا و خاطره‌های زیبا و دوست‌داشتنی و بعضاً غم‌انگیز و سخت خود را هم نگارش کرده‌است تا نسل کنونی و آیندگان ما از زندگی گذشتگان و سختی‌های آن روزگار و جنگ‌ها و اتفاقات رخ داده و تجربه‌های آن اطلاع یافته و قدردان زندگی خود باشند و نیز تاریخ ایران و استان مرکزی را بهتر بشناسند و از چگونگی زندگی در این مکان‌ها باخبر باشند؛ همچنین از زحمات آموزگاران عالی‌قدر در دوران تحصیلی و خدمت همراه با زندگی مجردی و بعد متأهلی خبردار شوند.
در بخشی از این کتاب می خوانیم :
" صبح زیبای زمستانی سال ۱۳۵۷ هجری شمسی بود که با صدای قل‌قل سماور حدود ساعت ۶ صبح چشم‌هایم را باز کردم. صدای دلنوازی آرام بیدارم کرد که شنیدم می‌گفت فاطمه، دخترم بیدار شو؛ صبحانه‌ات را بخور و به مدرسه برو. وقتی بلند می‌شدم دیدم که مادرم، آن گل مهربانم طبق معمول بر سر سجاده‌اش نشسته و با خداوند بزرگ در حال راز و نیاز است. خداوندا مسلمانان را نجات بده! خداوندا صاحب این مملکت را برسان! خداوندا پشت پناه فرزندانم باش! خداوندا مرا زمین‌گیر نکن! خداوندا ما را محتاج هیچ‌کس نکن. وقتی از زیر کرسی بلند شدم، صدای پدرم را شنیدم که از حیاط می‌آمد و در حال وضو گرفتن بود در هنگام وضو ذکر صلوات را زمزمه می‌کرد. در گذشته خانه ما اگر کوچک بود و رونقی نداشت ولی صفا داشت. به حیاط رفتم و در هوای سرد زمستان با آب سرد وضو ساختم و به اتاق بازگشتم و نماز صبح را خواندم."