کتاب غزلیات اوحدی - دیوان اشعار

"غزلیات اوحدی - دیوان اشعار"
کتاب حاضر اثری از رکن الدین اوحدی مراغه ای می باشد.
رکن الدین اوحدی مراغه ای از شاعران پارسی زبان ایرانی که در قرن هشتم هجری می زیست و اهل مراغه بود. او علاقه ی زیادی به عرفان و تصوف داشته و از پیروان «ابوحامد اوحدالدین احمد کرمانی» بوده است و تخلص نام خود را نیز از همین شخص گرفته است. مقبره اوحدی اینک در مراغه واقع شده است و یک موزه در همان جا نیز دایر می باشد. آثار اوحدی از همان اول مورد توجه همگان بوده است و ابیات او بالغ بر چهارده هزار بیت می باشد.

در بخشی از این کتاب می خوانیم:
"ای زیر زلف عنبرین پوشیده مشکین خال را
فرخنده باشد دم بدم روی تو دیدن فال را
باری گر از درد تو من زاری کنم، عذرم بنه
چون بار مستولی شود مسکین کند حمال را
روزی همی باید مرا، مانند ماهی، تا درآن
پیش تو تقریری دهم شرح شب چون سال را
شاگرد عشقم، گر سخن گویم درین معنی سزد
چون عشق استادی کند، در گفتن آرد لال را
در بازجست سر ما چندین مکوش، ای مدعی
گر حالتی داری چون من، تا با تو گویم حال را "