کتاب قصاید سلمان ساوجی - دیوان اشعار

خواجه جمال‌الدین سلمان بن خواجه علاءالدین محمد که در ادبیات به سلمان ساوجی معروف است درسال ۷۰۹ قمری در ساوه چشم به جهان گشود.

پدر وی خواجه علاءالدین محمد نام داشت و فردی خوش ذوق و اهل قلم بود،پسرش سلمان هم قریحه شعر و عرفان داشت به صورتی که به مدّت چهل سال در تبریز و بغداد مداحی سلسله جلایریان را میکرد. سلمان در ابتدا قصیده ‌سراست و می ‌توان او را از آخرین قصیده‌ سرایان معروف ایران قبل از دوره صفویان دانست،وی در غزل سرایی و نوشته ها و سروده های عاشقانه هم ماهر بود و مورد توجه همگان قرار گرفت.

وی از شاعران قرن هشتم بود .

سلمان ساوجی در دوران پایانی عمر خود از چشم جلایریان افتاد و در شهر زادگاهش گوشه گیر شد و بالاخره در روز دوشنبه دوازدهم صفر ۷۷۸ هجری قمری در ساوه شهر محل تولدش چشم از جهان فرو بست.

کتاب حاضر قسمتی از قصاید وی میباشد.

 

در بخشی از این کتاب میخوانیم:

کی شود ممکن به شرح این قیام آنگه مرا

ضعف پایم کرد چون نرگس چنان کز عین ضعف

سرنگون بر پای می خیزم به یاری عصا

درد پایم کرد منع از خاک بوس درگهت

خاک بر سر میکنم هر ساعتی از درد پا

اندرین مدت که بود از درد غم صباح من عشا...