کتاب مجموعه آثار رهی معیری

محمدحسن معیری در دهم اردیبهشت ماه سال ۱۲۸۸در تهران چشم به جهان گشود،و در ۲۴ آبان ۱۳۴۷از دنیا رفت.پدرش قبل از تولد رهی درگذشته بود. رهی معیری تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در تهران گذراند؛ بعد از آن وارد شغل دولتی شد و در مشاغل مختلفی خدمت کرد.

وی با تخلص رهی از غزلسرایان معاصر ایران و از ترانه ‌سرایان و تصنیف‌ سرایان به‌ نام است.گفته میشود سعدی بیشترین تأثیر را در او گذاشته‌ است،و اشعار او تحت تأثیر سعدی ،حافظ، نظامی، صائب و مولوی است.

البته بیشترین توجه او به زبان سعدی است. این دلبستگی به سعدی باعث شده اشعارش رنگ و بوی شیوه استاد را بگیرد، و حتی گفته‌ اند که همان سادگی و روانی غزل‌ های سعدی را در بیشتر غزل ‌های او می‌توان احساس کرد.

رهی معیری از دوران خردسالی به شعر و ادب و موسیقی و هنر علاقه زیادی داشت و موفق شد اولین شعر خود را در سن هفده سالگی بسراید.

وی در سال‌ های آخر عمرخود در برنامه گل‌ های رنگارنگ رادیو،مشغول به کار شد و پس از آن تا پایان زندگی این  برنامه را سرپرستی می‌کرد.او در سال ۱۳۴۷ در اثر بیماری و در سن ۵۹ چشم از جهان فرو بست و در گورستان ظهیرالدوله شمیران مدفون گردیده ‌است.

رهی بی‌تردید یکی از چند چهره ممتاز غزل‌ سرای معاصر است.

کتاب حاضر قسمتی از مجموعه آثار رهی معیری میباشد.

 

در بخشی ازین کتاب میخوانیم:

با عزیزان درنیامیزد دل دیوانه ام

در میان آشنایانم ولی بیگانه ام

از سبک روحی گران آیم به طبع روزگار

در سرای اهل ماتم خنده مستانه ام

نیست در این خاکدانم آبروی شبنمی

گرچه بحر مردمی را گوهر یکدانه ام

از چون من آزاده ای الفت بریدن سهل نیست

می رود با چشم گریان سیل از ویرانه ام...