×

جستجو

×

دسته بندی ها

×
توجـه
برای استفاده از نسخه ویندوزی به رمز عبور نیاز دارید درصورتیکه رمزعبور ندارید بعدازنصب، بر روی لینک " رمز عبور را فراموش کرده ام" کلیک کنید.
دانلود نسخه ویندوز

دانلود کتابهای منوچهری

کتابهای الکترونیک، زندگی نامه و آلبوم تصاویر منوچهری

منوچهری

نام اصلی : اَبوالنَّجم احمَدبن قوص‌بن احمد منوچهری دامغانی

زادگاه : دامغان

ملیت : ایرانی

تاریخ تولد : 398 هجری قمری

پیشه : شاعر

بیشتر...

تاریخ وفات: 432 هجری قمری

آثار

زندگینامه

چکیده

منوچهری دامغانی شاعر قرن پنجم در ایران بود. او در دامغان دیده به جهان گشود. اشعار منوچهری دامغانی بیشتر در وصف زیبایی ها و مناظر طبیعت است و بازتاب عناصر طبیعی در اشعار ایشان نیز هویداست. گفته می شود او از اعراب بسیار متاثر بوده است. از او یک دیوان به جای مانده که شامل اشعاری کوتاه است. آثار او توسط آلبرت کازیمیرسکی به فرانسوی ترجمه و مورد تحقیق و پژوهش قرار گرفته است.

ابو النجم احمد بن قوص بن احمد منوچهری

شرح کاملی بر زندگی منوچهری دامغانی

اوایل زندگی منوچهری دامغانی

ابو النجم احمد بن قوص بن احمد منوچهری (Abu Najm Ahmad ibn Qaus ibn Ahmad Manuchehri) متولد سال 398 هجری قمری در شهر دامغان از توابع استان سمنان بود. او در دامغان به زبان عربی تحصیل کرد و بر اساس برخی منابع احتمالا تحصیل را از علوم دینی آغاز کرده است. ایشان بعدها نزد منوچهر قابوس زیاری در طبرستان رفت و به کسب علم و دانش در نزد منوچهر قابوس زیاری پرداخت. منوچهری سپس به نزد طاهر دبیر در شهر ری رفت که به حکم سلطان مسعود غزنوی، حاکم بود. منوچهری از طریق طاهر دبیر طریق، او توانست وارد دربار شود. منوچهری به مرور با ادبیات و شعر عرب آشنا شد و بر آن تسلط پیدا کرد. همچنین با علوم دینی نیز آشنایی کامل داشت و در دربار سلطان محمود غزنوی نیز از جایگاه بالایی برخوردار بود. او به خاطر استادش امیر منوچهر فلک المعالی که از اولین ستایش گران وی بود، تخلص خود را منوچهری گذاشت.

 

ویژگی شعر منوچهر دامغانی

گفته می شود که منوچهری قالب شعری مسمط را برای اولین بار به کار برده است. بیشتر شعرهای او در وصف طبیعت است. منوچهری نسبت به رشته های پزشکی، منجمی و موسیقی هم آشنایی داشت و در اشعارش نیز از آن ها استفاده کرده است. او فردی خوش گذارن و عیش طلب بود که این ویژگی ها در اشعارش نیز نمایان است. همچنین خواندن دیوان منوچهری به نظر دشوار می آید که دلیل آن استفاده خیلی زیاد از نام شاعران و نویسندگان و بزرگان است.

در دیوان اشعار منوچهری از قالب های شعری متعدد از جمله غزل، قصیده، مسمط، قطعه و ترکیب بند استفاده شده است و شامل 2817 بیت است و هم اکنون به تصحیح عزیزالله علیزاده رسیده و منتشر شده است. منوچهری دامغانی، علاوه بر طبیعت در موضوعاتی مثل ستایش و توصیف هم چندین قطعه شعر سروده است. برای مثال، بسیاری از منابع ذکر کرده اند که منوچهری قصیده لغز شمع را در ستایش عنصری سروده است. مدح و ستایش بزرگان و شاهان در آن زمان معمول بوده و در اشعار منوچهری دامغانی نیز کاملا مشهود است.

در شعر او اصطلاحات عربی بسیار زیادی دیده می شود که نشانه تاثیرپذیری او از ادبیات عرب است. شعر او ساده به حساب نمی آید و علت اصلی آن نیز استفاده از کلمات عربی و تاثیرات اشعارش از شعر عرب است. او در اشعار خود، نام بسیاری از شاعران فارسی زبان و عرب را آورده چو سعی کرده است که علم را حتما در شعر ظاهر کند و نشان دهد. در شعر های او یک موسیقی آهنگنین دیده می شود.

او در سال 432 با اینکه سن بسیار کمی داشت، دار فانی را وداع گفت. از مکان دفن او اطلاعات دقیقی در دست نیست، اما حدس زده می شود در محل گند زنگوله استان سمنان، به خاک سپرده شده است.

 

بخشی از اشعار منوچهری دامغانی:

  • خیزید و خز آرید که هنگام خزان است
    باد خنک از جانب خوارزم وزان است

 

آن برگ رزان بین که بر آن شاخ رزان است
گویی به مثل پیرهن رنگ رزان است

 

دهقان به تعجب سر انگشت گزان است
کاندر چمن و باغ نه گل ماند و نه گلنار

 

دهقان به سحرگاهان کز خانه بیاید
نه هیچ بیارامد و نه هیچ بپاید

 

نزدیک رز آید در رز را بگشاید
تا دختر رز را چه به کارست و چه شاید

 

یک دختر دوشیزه بدو رخ ننماید
الا همه آبستن و الا همه بیمار

 

دهقان چو درآید و فراوان نگردشان
تیغی بکشد تیز و گلو باز بردشان

 

وانگه به تبنگوی کش اندر سپردشان
ورزانکه نگنجند بدو درفشردشان

 

بر پشت نهدشان و سوی خانه بردشان
وز پشت فرو گیرد و برهم نهد انبار

  • ابله آن گرگی که او نخجیر با شیر افکند                احمق آن صعوه که او پرواز با عنقا کند 

از ستم کاران بگیر و با نکوکاران بخور                 با جهان خواران بغلط و بر جهان داران بتاز

از مردم بداصل نخیزد هنر نیک                          کافور نخیزد ز درختان سپیدار

اسبی که صفیرش نزنی می نخورد آب                     نه مرد کم از اسب و نه می کمتر از آب است

ای منوچهری همی ترسم که از بی دانشی                  خویشتن را هم به دست خویش بردوزی کفن

با چنین کم دشمنان کی خواجه آغازد به جنگ           اژدها را جنگ ننگ آید که با حربا کند

بدین زودی ندانستم که ما را سفر باشد به عاجل        ولیکن اتفاق آسمانی کند تدبیرهای مرد باطل 

بُرده ران و بُرده سینه بُرده زانو بُرده ناف               از هیون و از هزبر و از گوزن و از پلنگ  

منوچهری دامغانی

ویکی پدیای منوچهری دامغانی:

https://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%85%D9%86%D9%88%DA%86%D9%87%D8%B1%DB%8C_%D8%AF%D8%A7%D9%85%D8%BA%D8%A7%D9%86%DB%8C

 

آثار به جا مانده از منوچهری دامغانی:

  • دیوان اشعار منوچهری دامغانی
  • قصاید و قطعات منوچهری
  • مسمطات منوچهری دامغانی

 


آثار منوچهری که در کتابچین موجود است

  1. کتاب دیوان اشعار منوچهری دامغانی
  2. کتاب مسمطات منوچهری
  3. کتاب قصاید و قطعات منوچهری
  4. کتاب دیوان اشعارمنوچهری

لینک کوتاه

http://ketabch.in/a/3509