دانلود کتاب کاجی در پهلوی خیابان

فهرست مطالب

  از لبه‌ی ميز بردار استکانم را
  تنها به تو فکر می‌كنم
  دارم آفتاب می‌گيرم
  روزای من روزايی که
  حالا خودم را می‌بينم که مجبور به کشف ِچيزی نيستم
  می‌توانم معبدی باشم
  وقتی طولانی‌ترين فاصله‌ی دنيا
  روشن‌تر از صبح،
  و تو نبودی که ابرها شکل عوض می‌کردند
  راجع به همه چی
  زندگی به اشتهايش
  به دنبال
  دارم به اين فکر می‌کنم
  در اين همه برفی
  بدون اينکه شِکوِه و ناله کند
  حالا زمان دست اش را
  هلال کوچک ماهی بودی
  دوست داشتن تو راه رفتنم را دشوار کرده است.
  انگار که فراموش کرده باشم
  پرده را کنار زدم و
  دمپايی راستم عين دمپايی چپمه
  هرچقدر هم که گريه کنم
  تو پنهانش کرده‌ای
  مسافر که بوديم
  به يک صندلی فکر می‌کنم
  چه می‌توانم باشم
  چشام عين ِچشای کلّه‌ی يه ماهی کپوره
  ماه پشتِ ابر پنهان شده
  در اتاق را باز می‌کنم
  از راه‌های دور از انتظار می‌خواهم
  جدی نيست
  کرم کوچکی در شاخه‌ها
  پدرم درخت‌های بسياری کاشت
  اتوبوس کنار جاده‌ی برفی ايستاد
  حرف بزن
  يه لباس آبی بپوش و
  بی‌نظمی‌های زيادی هست
  کنار شخصی‌ترين افکارم
  از دوردست‌های بی‌حاصلی ِمزرعه
  حالا نگاه کنيد
  دريا مردی را همراه آورد
  در را می‌بندم
  تو بودی
  کلمات را راهی کرده‌ام
  يک پرنده گِردِ هيچ
  در تنهايی برگی که باد با خود می‌برد
  دستم را بگير و با خود ببر
  زمستان خنديد
  آن مرد داس دارد
  حالا بايد خاطره‌هايم را دور بريزم
  بی‌آنکه بيايم،
  به ماه گفته بودی که می‌آيی
  سال ِبعد شايد
  می دونی مثِ يه  
  گفته بودم
  كنار مجسمه‌ای از يك پرنده
  سبک شده‌ام، شکل ِاسکلت‌های ساختمانی
  حالا ديگر چگونه ترا فراموش کنم
  اين چيزايی که تنمه
  از من جدا شدی
  روی صندلی‌ام خم می‌شوم
  هميشه
  از کوه که افتادم و مُردم
  می‌تونستم يه خلبان باشم
  خوشبختم