دانلود مجله گاهنامه علمی درفش - شماره هشتم - اسفند 1398

معرفی کتاب

"گاهنامه علمی درفش" – شماره هشتم (اسفند 1398)
گاهنامه علمی درفش مجله ای است  که توسط انجمن علمی تاریخ دانشگاه شهید بهشتی منتشر شده است.
درفش، گاهنامه ای فعال در دانشگاه شهید بهشتی است که در زمینهٔ تاریخ به فعالیت می پردازد. این نشریه به همت دانشجویان و علاقه مندان به حوزهٔ تاریخ از سراسر دانشگاه های کشور، در هر شماره به مباحث تاریخی در زمینه های مختلف می پردازد و سعی دارد تا با دوری جستن از فضای محدود و خشک نشریات تخصصی و با بهره گیری از نویسندگان صاحب ذوق، بخش  هایی از صفحات زندگانی نسل بشر را در قالبی تازه به تصویر بکشد.
در برخی از شماره های نشریه، علاوه بر مقالات متنوع موجود، پرونده های ویژه ای نیز قرار دارد تا به صورت جزئی تر به برخی موضوعات پرداخته شود.
همچنین در برخی شماره ها، شاهد نقد و معرفی کتاب یا فیلم و سبک فعالیت برخی از نام آوران عرصه های مختلف هنری و فرهنگی مرتبط با تاریخ خواهید بود.
محتوای نشریه در هر شماره علاوه بر گوناگونی دوره های تاریخی و مطالعاتی، حوزه های مختلف تاریخ فرهنگی، اقتصادی، سیاسی، اجتماعی، هنری و... را شامل می شود.

در بخشی از گاهنامه می خوانیم:
"موسیقی از زمانی که در زندگی انسان ها ظاهر شده ، بر همه چیز از جمله اقتصاد، سیاست، روحیه، سرگرمی و... تاثیر ژرفی گذاشته است. موسیقی فقط صدا و یک خواننده و چند نوازنده و در نهایت چندسازی که صدا از آنها مرتعش می شود، نیست.  می تواند یک سبک، یک زندگی، یک تفکر و آینه ای بازتاب دهنده از تمایلات روحی بشر در هر دوره ای باشد و تاثیرات همه جانبۀ خود را از کودکان گرفته تا نوجوانان رویاپرداز بر جای نهد. موسیقی در طول دوران طولانی خود به شاخه ها و سبک های متفاوتی تبدیل شده که یکی از سبک های نوظهور و پر سروصدا  به اسم «راک اند رول» شناخته می شود.
در طول سه دهه ای که از تولدش گذشته، تحولات و تغییرات متفاوتی کرده که تعریف واحد از آن را سخت می سازد. به تعداد نفرات، تعریف های مختلفی از راک وجود دارد. راک گاهی از دردها می گوید، گاهی از سیاست، اعتراض ها و جنبش ها حمایت می کند . راک مسئلۀ ارتباط موسیقی را با خشونت بیان می کند. چیزی که در راک از همان  لحظۀ آغازین توجه را به خود جلب می کند، شیوۀ آوازخوانی خواننده است؛ غریدن، شیون کردن، جیغ کشیدن، برآوردن صدا از حلق و خواندن نت هایی که فراتر از حد معمول هستند و ترانه هایی که در مقایسه با سایر ترانه های زمان متفاوت می نماید . البته، در نظر هنرمندان و اساتید این حرکات تنها برای رقص نیستند و فلسفه ای در پشت آن نهفته است."