زادگاه : تهران
ملیت : ایرانی
تاریخ تولد : 1325
پیشه : شاعر، نویسنده، مترجم و طنز نویس
بیشتر...
تاریخ وفات: 1385
سبک نوشتاری: طنز
علت فوت: بیماری قلبی و ریوی
عمران صلاحی، نویسنده و شاعر معاصر ایرانی، متولد سال 1325 در شهر تهران بود. عمران صلاحی 24 سال در رادیو و تلوزیون مشغول به کار بود. صاحب نظران ادب پارسی، قلم صلاحی را قدرتمند، ساده و گیرا می دانند. او نوشته های طنز خود را به نام شکرچیان منتشر می کرد. از میان آثار منتشر شده صلاحی می توان به مطلب، عملیات عمران، آن سوی نقطه چین، حالا حکایت ماست و از گلستان من ببر ورقی را نام برد قلم او قدرتمند، ساده و گیرا بود.نوشته های طنزش را با نام شکرچیان چاپ می کرد.
او در سال 1385 در 52 سالگی در اثر بیماری قلبی و ریوی در گذشت.
عمران صلاحی (Omran Salahi) شاعر، نویسنده، مترجم و طنز نویس ایرانی، متولد یکم اسفندماه سال 1325 خورشیدی در محله امیریه تهران است. پدرعمران صلاحی اردبیلی و مادرش اهل باکو بود که پیش از تولد عمران صلاحی به تهران مهاجرت کرده بودند.
صلاحی تنها ۱۵ سال داشت که پدرش را برای همیشه از دست داد. او در سال ۱۳۵۳ با هایده وهاب زاده ازدواج کرد و حاصل این ازدواج، دو فرزند به نام های یاشار و بهاره بود.
صلاحی تحصیلات اولیه را در شهرهای تهران، قم و تبریز گذراند. سرودن شعر را در ۱۲ سالگی با کمک و تشویق معلم ادبیاتش آغاز کرد و زمانی که فقط ۱۵ سال داشت، اولین شعرش را در نشریه اطلاعات کودکان منتشر کرد. صلاحی، گاهی به زبان ترکی نیز شعر می سرود. پس از گذشت ایام، صلاحی به سرودن شعر در قالب نیمایی روی آورد و در سال ۱۳۴۷ نشریه خوشه-که سردبیر آن احمد شاملو بودـ اولین شعر نیمایی عمران صلاحی را منتشر کرد. او در مجموع چهل و هشت سال در قالب های مختلف می نوشت و شعر می سرود. صلاحی در سال ۱۳۶۶ شروع به سرودن شعر در قالب سپید کرد. برخی از اشعار او به زبان های ترکی، اسپانیایی، انگلیسی و فرانسوی ترجمه شده است.
در سال ۱۳۲۵، صلاحی با پرویز شاپور آشنا شد. آشنایی صلاحی و شاپور باعث شد که صلاحی، کار نوشتن در نشریات را با نوشتن در نشریه توفیق آغاز کند. امروزه صلاحی را به عنوان پژوهشگر حوزه طنز نیز می شناسند. در سال ۱۳۴۹، صلاحی با همکاری بیژن اسدپور، مجموعه ای از طنزهای معاصر ادبیات فارسی با عنوان کتاب طنزآوران امروز ایران به رشته تحریر درآورد.
صلاحی از ویژگی منحصر به فردی برخوردار بود، او می توانست در مورد مسائل مختلف روز با زبان ساده و آکنده از ضرب المثل ها و حکایات قدیمی طنزنویسی کند. صاحب نظران حوزه ادبیات فارسی و پژوهشگران طنز، او را یکی از مهم ترین طنزپردازان پس از مشروطه می دانند.
در میان همکاری های صلاحی با نشریات متعدد، می توان به همکاری صلاحی با نشریه گل آقا نیز اشاره کرد. او با نام های مستعار متعددی از جمله: ابوقراضه، بلاتکلیف، پیت حلبی، بچه جوادیه، راقم ابن سطور، کمال تعجب، زنبور، مراد محبی، زرشک و تمشک و جواد مخففی در این نشریه فعالیت می کرد.
آثار او را می توان به 4 دسته تقسیم کرد. طنز که هم به صورت نثر بود و هم شعر. مجمعه شعر های جدی. پژوهایش در زمینه ادبیات به خصوص طنز و همینطور ترجمه.
در سال ۱۳۵۲ صلاحی در رادیو و تلویزیون ایران مشغول به فعالیت شد و تا سال ۷۵ نیز در همین نهاد به فعالیت ادامه داد. او در رادیو و تلویزیون سمت های متعددی داشت. در سال های ۵۳ و ۵۴ سردبیر دو هفته نامه قاصدک بود و در اواخر دوران خدمتش، مسئول کتابخانه انتشارات سروش بود. بیشتر تجربه صلاحی مربوط به همکاری با شورای عالی ویرایش صدا و تصویر می شود.
صلاحی زندگینامه خودش را با نام سوء پیشینه، به زبان طنز در فصل نامه گوهران چاپ کرد. پس از مرگش ویژه نامه ها و مطالب زیادی در مورد او و قلمش به چاپ رسید. یکی از مهم ترین آن ها، انتشار کتاب حوا خودش بهشت است به قلم داوود ملک زاده بود که در سال ۱۳۹۸ چاپ شده است. این کتاب به زندگی و آثار عمران صلاحی می پردازد.
او در یازدهم مهرماه سال ۱۳۸۵ در ۵۲ سالگی به دلیل مشکلات و نارسایی قلبی و ریوی راهی بیمارستان شد و سحرگاه روز بعد برای همیشه چشم از جهان فروبست.
https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B9%D9%85%D8%B1%D8%A7%D9%86_%D8%B5%D9%84%D8%A7%D8%AD%DB%8C
لینک کوتاه
http://ketabch.in/a/6037
