دانلود کتابهای کاترین مانسفیلد

کاتلین منسفیلد موری ( 14 اکتبر 1888 - 9 ژانویه 1923) نویسنده و شاعر داستان کوتاه مدرنیستی نیوزلند بود که در نیوزیلند استعماری متولد و بزرگ شد و تحت نام قلم کاترین منسفیلد نوشت.
در سن 19 سالگی ، نیوزیلند را ترک کرد و در انگلستان اقامت گزید و در آنجا به دوستی نویسندگانی چون D. H. Lawrence و Virginia Virginia Woolf درآمد. برای منسفیلد در سال 1917 بیماری سل خارج ریوی تشخیص داده شد. این بیماری جان خود را در 34 سالگی اعلام کرد
كاتلین منسفیلد باوچامپ در یك خانواده برجسته اجتماعی در ولینگتون ، نیوزلند به دنیا آمد. پدربزرگ وی آرتور بووچامپ بود که به طور خلاصه نماینده منتخبان پیکون در پارلمان بود. خانواده گسترده وی نویسنده کنتس الیزابت فون آرنیم را شامل می شدند و عموی بزرگوارش هنرمند ویکتوریا چارلز رابرت لسلی بود. پدر وی هارولد بووچامپ رئیس بانک نیوزلند شد و در سال 1923 شوالیه شد. مادر او آنی باوچامپ بود که برادرش با دختر ریچارد Seddon ازدواج کرد.
وی دو خواهر بزرگتر ، یک خواهر کوچکتر و یک برادر کوچکتر داشت که در سال 1894 به دنیا آمد.  خانواده مانسفیلد در سال 1893 به دلایل سلامتی از تورندون به حومه کشور کروری نقل مکان کردند. در اینجا مانسفیلد شادترین سالهای کودکی خود را گذراند و او از برخی از آن خاطرات به عنوان الهام بخش داستان کوتاه "مقدمه" استفاده کرد.

اولین داستانهای چاپ شده او در دبیرستان ریپورتر و مجله دبیرستان دخترانه ولینگتون ظاهر شد (خانواده در سال 1898 به ولینگتون برگشتند) ،  در 1898 و 1899. اولین داستان او به طور رسمی منتشر شده "دوست کوچک او" سال بعد در یک مجله جامعه ، نیوزلند گرافیک و مجله خانمها ظاهر شد. در سال 1902 او به آرنولد ترول ، یک سلولیست عشق ورزید ، گرچه احساسات او در بیشتر مواقع تکرار نمی شد. مانسفیلد خودش یک سلولی موفق بود و از پدر ترول درس می گرفت.
مانسفیلد در مجلات خود از احساس بیگانگی در نیوزیلند نوشت و اینکه چگونه به دلیل سرکوب مردم موری سرخورده شده است. شخصیت های موری اغلب در داستانهای بعدی او ، مانند "چگونه دکمه مروارید ربوده شد" با نور دلسوزانه یا مثبت به تصویر کشیده می شوند.
وی در سال 1903 به لندن رفت و در آنجا به همراه خواهرانش در کالج کوئین شرکت کرد. مانسفیلد بازی کردن ویولن سل را مجدداً آغاز كرد ، شغلی كه او معتقد بود حرفه ای اش را بر عهده خواهد گرفت ،  اما او همچنین با چنان فداكاری مشاركت در روزنامه دانشكده را آغاز كرد كه سرانجام سردبیر آن شد. وی به آثار سمبولیستهای فرانسوی و اسکار وایلد علاقه مند بود و به دلیل رویکرد پرشور و کاریزماتیک خود به زندگی و کار در بین همسالانش مورد استقبال قرار گرفت.
او در کالج با نویسنده همکار خود ایدا بیکر (همچنین به عنوان لسلی مور شناخته می شود) ، یک آفریقای جنوبی ، آشنا شد و آنها به عنوان دوستانی مادام العمر شدند. منسفیلد در زمان حضورش در لندن درگیر فعالیت سیاسی زیادی نشد. به عنوان مثال ، او به طور فعال از جنبش حق رأی در انگلستان حمایت نکرد (زنان در نیوزیلند در سال 1893 حق رأی را به دست آوردند).

مانسفیلد بین سالهای 1903 و 1906 در قاره اروپا سفر کرد و عمدتا در بلژیک و آلمان ماند. پس از پایان تحصیلات در انگلیس ، وی به نیوزیلند بازگشت و تنها پس از آن با جدیت شروع به نوشتن داستان های کوتاه کرد. او چندین اثر به چاپ رسیده در بومیان استرالیا (استرالیا) ، اولین اثر نویسندگی با ارزش خود را به دست آورد ، و در این زمان او قلب خود را تبدیل به یک نویسنده حرفه ای کرد. این همچنین اولین باری بود که او از نام مستعار "K. Mansfield" استفاده کرد. او به سرعت از سبک زندگی استانی نیوزلند و خانواده اش خسته شد و دو سال بعد دوباره به لندن بازگشت. پدرش برای بقیه عمر کمک هزینه سالانه 100 پوند برای او ارسال کرد. در سالهای بعد او در مجلات خود تحسین و تحقیر را برای نیوزیلند ابراز کرد ، اما به دلیل سل هرگز نتوانست به آنجا برگردد.
پس از بازگشت به لندن در سال 1908 ، منسفیلد به سرعت در یک زندگی غیرمتعارف قرار گرفت. او فقط 15 داستان اول خود را در 15 ماه اول خود در آنجا منتشر كرد. مانسفیلد به دنبال همراهی خانواده Trowell بود و در حالی که آرنولد با یک زن دیگر درگیر بود ، منسفیلد با برادرش گارنت در یک رابطه پرشور شروع به کار کرد. در اوایل سال 1909 ، وی توسط گارنت باردار شده بود ، اگرچه والدین Trowell از این رابطه راضی نبودند. وی سپس با عجله با جورج بادن ، معلم آواز خواندن 11 سال سن خود ، ازدواج کرد ؛  آنها در 2 مارس ازدواج کردند ، اما او در همان شب ، قبل از اینکه ازدواج ممکن شود ، او را ترک کرد.
به زودی پس از آن ، منسفیلد داستانی از سبک وزن را به یک مجله جدید آوانگارد به نام ریتم ارسال کرد. این قطعه توسط سردبیر مجله جان میدلتون موری رد شد ، که خواستار چیزی تاریک تر بود. منسفیلد با "زن در فروشگاه" ، داستان قتل و بیماری روانی پاسخ داد. منسفیلد در این زمان از فاویسم الهام گرفته بود

منسفیلد و موری در سال 1911 رابطه ای را آغاز کردند که در سال 1918 با ازدواجشان به اوج رسید ، گرچه او دو بار ، در 1911 و 1913 او را ترک کرد.
در آغاز سال 1917 ، منسفیلد و موری از هم جدا شدند ،  اگرچه وی همچنان به دیدار وی در آپارتمان جدید خود ادامه داد.
در دسامبر سال 1917 ، منسفیلد مبتلا به سل شد. برای بخشی از بهار و تابستان سال 1918 ، وی به امید بهبودی به دوست نزدیك خود نقاش آمریکایی آن استیل رایس در لوو در كورنوال پیوست. در آنجا ، رایس یک پرتره معروف از لباسش را به رنگ قرمز رنگ کرد ، رنگی پر جنب و جوش که مانسفیلد دوست داشت و خودش را پیشنهاد می کرد. این نقاشی که به عنوان پرتره کاترین مانسفیلد معروف است ، هم اکنون در موزه Te Papa Tongarewa در نیوزیلند به نمایش گذاشته شده است.
مانسفیلد سالهای اخیر عمر خود را صرف جستجوی علائم درمانی غیرمترقبه سل کرد. در فوریه سال 1922 ، او با پزشک روسی ایوان مانوخین مشورت کرد ، که درمان "انقلابی" ، که شامل بمباران طحال او با اشعه X بود ، باعث شد مانسفیلد گرگرفتگی و بی حسی در پاهای خود ایجاد کند.
مانسفیلد در ژانویه سال 1923 پس از فرار از پرواز پله ها دچار خونریزی ریوی کشنده شد. وی در 9 ژانویه درگذشت ، و در Cimetiere d’Avon، Avon در نزدیکی Fontainebleau فرانسه ، به خاک سپرده شد.
منسفیلد در سالهای پایانی زندگی خود نویسنده پرکاری بود. بخش عمده ای از کارهای وی در زمان مرگ او منتشر نشده است ، و موری وظیفه ویرایش و انتشار آن را در دو جلد اضافی از داستان های کوتاه (آشیانه کبوتر در سال 1923 ، و چیزی کودکانه در 1924) به عهده گرفت.

آثار

• در یک بازنشستگی آلمانی
• سعادت و داستانهای دیگر
• مهمانی باغ و داستانهای دیگر
• آشیانه کبوترها و داستانهای دیگر
• داستانهای مونتانا
•خوشبختی
• نامه های کاترین مانسفیلد

آثار کاترین مانسفیلد که در کتابچین موجود است

1. کتاب خوشبختی