دانلود کتاب ترکیبات امیرمعزی - دیوان اشعار

معرفی کتاب

"ترکیبات امیرمعزی" / دیوان اشعار

امیر ابوعبدالله محمد پسر عبد الملک مُعِزّی نیشابوری فرزند امیرالشعراء عبدالملک برهانی نیشابوری که از شاعران درباری بود،میباشد .

روزی ملکشاه سلجوقی به قصد دیدن و رویت هلال ماه از قصر بیرون می رود و با امیر برخورد میکند ،معزی یک بداهه دوبیتی برای ملکشاه میسراید و شعرش مورد توجه شاه قرار میگیرد سپس سلطان ملکشاه که از او خوشش آمده بود به او لقب امیر معزی که از لقب خود ملکشاه گرفته شده است و به معنی (معزالدنیاوالدین) است میدهد.

معزی تا آخر دوران و سلسله ملک شاه که تقریبا سال ۴۸۵ بود در خدمت این شاه بود.بعد از مرگ ملکشاه او راهی سفر شد و دوره ای را در هرات و نیشابور و اصفهان گذراند.

در زمان به حکومت و قدرت رسیدن سلطان سنجر،معزی نیز به وی ملحق شد.امیر معزی یکی از شاعران بزرگی است که در عصر خود در مدح و ستایش پادشاهان شعر میسروده است.دیوان او بالغ بر هجده‌ هزار بیت شعر به زبان پارسی است،بیشتر اشعار وی قصیده و غزل توصیفی است.

شکل و پوسته اکثر شعرهای معزی سادگی آنهاست، او معانی بسیار زیادی را در الفاظ ساده بیان می‌کند. تلاش و پشتکاری که او در سرودن غزلهای نغز از خود نشان داده مسلماً وسیله تاثیرگذاری در پیشبرد و بهتر شدن فن غزل‌ سرایی بوده است.

در مورد تاریخ وفات او روایت است که روزی سلطان سنجر در شکارگاه بود،ناگهان تیری از کمان شاه در رفت و به امیرمعزی برخورد کرد و او در دم جان خود را از دست داد،البته عباس اقبال این قضیه را رد میکند ولی مرثیه ای که سنایی در مورد مرگ معزی سروده نشان میدهد که دلیل فوت او همان تیر بوده و تاریخ مرگ او بین ۵۱۸ و ۵۲۱ هجری قمری بوده‌ است.

کتاب حاضر قسمتی از ترکیبات امیر معزی میباشد.

در بخشی از این کتاب میخوانیم:

اندر دلم ز عشق رخش خار نیستی

ای کاش دیده در رخ او ننگرستی

تا دل به جرم دیده گرفتار نیستی

گر غمزه خلنده او نیستی چو تیر

رویم چو پود و پشت کمان وار نیستی

باری نداردی دلم از تیر او نشان

تا زان نشان نشانه تیمار نیستی...