دانلود کتاب دختران مطرود

معرفی کتاب

"دختران مطرود" / آن ها نمی بخشند، آن ه ا فراموش نمی کنند.
کتاب حاضر با عنوان اصلی (The broken girls) اثری از سایمون سنت جیمز (Simone St. James) می باشد که با ترجمه ای از بهاره شریفی توسط انتشارات سنگ منتشر شده است.
سایمون سنت جیمز از نویسندگانی است که ابتدا نویسندگی را از دوران دبیرستان آغاز کرد. اما بعد از آن به مدت 20 سال در پشت صحنه برنامه های تلویزیونی کار کرد. داستان های سایمون اغلب درباره زنان و زخم ها و مشکلاتی است که گریبان گیر آنان می شود. او در رابطه با ترس و دلهره و عشق می نویسد و آنچه برای زنان و دختران رخ می دهد را به خوبی می  تواند توصیف کند. چرا که او خود یک زن است و تمامی این مسائل را به خوبی درک می کند. داستان دختران مطرود در مورد جمعی از دختران است که هیچ کس آن ها را نمی خواهد و به همین خاطر آن ها در مدرسه شبانه روزی زندگی می کنند. این کتاب موفق به کسب دو جایزه ریتا از نویسندگان عاشقانه نویس و جایزه آرتور الیس از بخش جنایی نویس کانادا شده است.

در بخشی از این کتاب می خوانیم :
"ساعت ده همان شب، فیونا به آپارتمان جیمی رسید. ‌لپ‌تاپ، دفترچه‌های یادداشت و بسته‌ی شش‌تایی آبجو را همان‌طور که قول داده بود، همراهش آورده بود.
جیمی در طبقه‌ی بالای ساختمانی دوبلکس در مرکز بارونز زندگی می‌کرد. خانه‌ی قدیمی ویکتوریایی که تا حدودی بازسازی شده و اجاره داده می‌شد. زن صاحبخانه از اين‌كه طبقه‌ی بالا را به پلیس اجاره داده است، بیش از حد خوشحال بود. خانواده‌ای هم که با دو فرزند کوچك‌شان در طبقه‌ی پایین زندگی می‌کردند از اين‌كه او همسایه‌شان بود خشنود بودند. خیابان سه لاینی بود و محله صد سال پیش، زمانی که مردم بارونز روزگار بهتری داشتند، ثروتمندنشین بود. در حال حاضر عمارت‌های ویکتوریایی بزرگ به چند آپارتمان تقسیم شده بود و برای سکونت والدین کارگران و بازنشستگان مورد استفاده قرار می‌گرفت. دوچرخه‌های زنگ‌زده و اسباب‌بازی‌های رهاشده‌ی بچه‌ها، چمن‌های نیمه مرتب را از نظم انداخته بود.
وقتی فیونا وارد شد، جیمی جینی کهنه و تی‌شرت خاکستری پوشیده و پشت ‌لپ‌تاپش پشت میز آشپرخانه نشسته بود. تک‌لامپ بالای سرش روشن و بقیه‌ی آپارتمان در تاریکی فرورفته بود. وقتی فیونا در را پشت سرش بست، جیمی همان‌طور که به پرونده‌ای که مشغول مطالعه‌اش بود نگاه می‌کرد گفت: «شام خوردی؟ بقیه‌ی غذا تو یخچاله.»
فیونا وسایلش را در طرف دیگر میز گذاشت و کمی معطل کرد. شام نخورده بود و جیمی می‌دانست. قطعاً اول باید شام می‌خورد، اما ذهنش به خاطر چیزهایی که پیدا کرده بود در تکاپو بود و از او می‌خواست به کارش ادامه دهد. جیمی سرش را بالا گرفت و به او نگاه کرد، انگار ذهنش را می‌خواند."