"دیوان اشعار کسایی" کتاب حاضر اثری از کسایی می باشد. مجدالدین ابوالحسن کسایی مروزی از شاعران بزرگ و نامی که در نیمه دوم سده چهارم هجری یعنی در اواخر دوره سامانیان و اوایل دوره غزنویان می زیسته است. همان طور که از اسم او بر می آید کسایی اهل مرو بود. متاسفانه دیوان کامل کسایی از قرن ششم به بعد دیگر موجود نبوده است و به مرور از بین رفته است اما همانطور که از گفته ی دیگران معلوم است مضمون اشعار او همه در مدح محمد مصطفی و مناقب اهل بیت بوده است.
در بخشی از این کتاب می خوانیم: "ای خواجهٔ مبارک بر بندگان شفیق فریاد رس که خون رهی ریخت جاثلیق یک جام خون بچهٔ تاکم فرست ، از آنک هم بوی مشک دارد و هم گونهٔ عقیق تا ما به یاد خواجه دگر بار پر کنیم ار خون خوشه ، اَکحَل و قیفال و باسلیق "
برداشت شما از محتوای کتاب چیست؟ مطالعه کتاب را به دیگران توصیه میکنید؟ چرا و به چه کسانی؟ کدام بخش از کتاب نظر شما را جلب کرد؟ مانند یک کارشناس نظر دهید.