کتاب شی ء فی نفسه در فلسفه کانت

"شی ء فی نفسه در فلسفه ی کانت" / و پیامدهای آن در ایده آلیسم آلمانی
کتاب حاضر اثری از احمد صاحبی کلات می باشد که توسط انتشارات مینوفر منتشر شده است.
«در فلسفه ی کانت، ما انسان ها محیط خارج از ذهن خویش را به توسط حواس خود دریافت و ادراک می کنیم. از جمله رنگ و بانگ و بو و غیره. برای مثال وقتی که به یک سیب قرمز نگاه می کنیم  ومی بوییم، آنچه از سیب قرمز و از طریق بینایی به ذهن وارد می شود رنگ قرمز سیب است و از طریق بویایی بوی سیب است. این ها صفاتی هستند که به سیب وابسته اند. به عبارتی عوارض سیب اند نه خود سیب. پس سیب آن گونه که در واقعیت موجود است وارد ذهن ما نمی شود. کانت آنچه خارج از ذهن انسان قرار دارد را شیء فی نفسه نامید. به باور او ذهن انسان هیچ گاه نمی تواند به معرفت اشیاء فی نفسه نائل آید و فقط عوارض آن ها را به قوه ی حس دریافت می دارد. در این کتاب ابتدا جایگاه مفهوم «شیء فی نفسه» در فلسفه کانت روشن می گردد و سپس این مفهوم در فلسفه ی سه فیلسوف از فیلسوفان ایدئالیسم آلمانی یعنی فیخته و شلینگ و هگل مورد  کنکاش قرار می گیرد تا ارتباط ها یا عدم ارتباط های احتمالی به دست آیند.»

در بخشی از این کتاب می خوانیم :
"از جایی که دامنه‌ی شناخت انسان راهی به  محدوده‌ی اشیاء فی‌نفسه ندارد بنابراین  ذات معقول یا شیء فی‌نفسه، یک مجهول همچون یک‌چیز=x است؛ «اما این شیء به معنای یک‌چیز=x است که ما درباره‌ی آن هیچ  نمی‌دانیم و اصلاً ( بر مبنای نظم کنونی فاهمه‌ی ما) درباره‌ی آن هیچ نمی‌توانیم بدانیم. »  بر این اساس می‌توان این سؤال را پرسید که اگر اشیاء فی‌نفسه برای ما ناشناخته و مجهول‌اند پس ازنظر فاعل شناسا تفاوتی باهم نمی‌توانند داشته باشند و یا به‌عبارت‌دیگر فاعل شناسا قادر نیست که تفاوتی بین آن‌ها قائل شود چون از هیچ‌کدام از آن‌ها شناختی ندارد، آیا کانت در همه‌ی بیانات خود این‌گونه می‌نویسد و یا اینکه در نگاه او اشیاء فی‌نفسه تمایزی قابل شناخت برای انسان دارند؟ چه اگر کانت بگوید که تمایزی در آن‌ها وجود دارد در تناقضی می‌افتد که آنگاه‌که ما شناختی از اشیاء فی‌نفسه نداریم چگونه می‌توانیم بگوییم آن‌ها باهم متمایزند. در این بخش در پی پاسخ به این پرسش‌ها هستیم و نیز اینکه به‌طورکلی کانت از چه چیزهایی به‌عنوان شیء فی‌نفسه‌ یاد می‌کند. "