دانلود کتاب فواید گیاه خواری

معرفی کتاب

" فواید گیاه خواری "

کتاب حاضر (The Benefits of Vegetarianism)  به نویسندگی صادق هدایت می باشد که توسط انتشارات گیوا منتشر شده است.

مابین احتیاجاتی که انسان را پیوسته در فشار گذاشته، از همه سخت‌تر و از همه وسیع‌تر، احتیاج خوردن است. این احتیاج، وابسته به زندگانی می‌باشد، چه برای مرمت قوایی که به مصرف می‌رسانیم، ناگزیریم به‌وسیله‌ی خوراک، قوای دیگری جانشین آن بنماییم تا بدن به تحلیل نرود. زندگی، شبیه است به یک آتشکده که باید مرتب مواد مشتعله به آن برسد تا خاموش نگردد.

کتاب فواید گیاهخواری اثر صادق هدایت، این نویسنده ی ادبیات معاصر ایران می باشد. وی در این کتاب به بررسی ابعاد علمی گیاهخواری و لزوم این موضوع در انسان ها می پردازد و خوانندگان با سبک زندگی یکی از اندیشه های مهم ترین ادبیات ایران آشنا می شوید.

صادق هدایت کتاب حاضر را در ایام نوجوانی نوشته و از جنبه های مختلف، سبک زندگی گیاهخواری را بررسی می کند و از محاسن این سبک زندگی یاد می کند و رفتارهای منفی انسان ها را به دلیل مصرف گوشت حیوانات می داند و صنعت تولیدات گوشت را مورد انتقاد قرار می دهد.

به نقل از نویسنده :

گرسنگی، فرمانده‌ی غداری می‌باشد که بیدادگری آن، دمی ما را آسوده نمی‌گذارد. باید خورد، برای زندگانی! امروز بخوریم، فردا بخوریم، همیشه بخوریم. یک میل کور و درنده، یک احتیاج گنگ و ضروری، ما را به این کار وادار می‌نماید. تمام حواس و اراده‌ی حیوانات را نیز همین احتیاج به خود جلب کرده و اغلب آدمیان وحشی به‌جز خوردن، لذت و خوش‌بختی دیگری را سراغ ندارند. مردمان متمدن، اگرچه ادعای افکار عالیه می‌کنند، ولیکن مسأله‌ی خوردن و نوشیدن، پیوسته فکر آن‌ها را به خود مشغول نموده است. همه‌ی اعضای بدن، غلام شکم می‌باشند و برای جست‌وجوی خوراک به کار می‌روند. حواس ظاهری، کمک به راهنمایی در این تکاپو می‌نماید و اعمال روحیه، برای به چنگ آوردن و تشخیص خوبی و بدی خوراک‌ها به کار می‌رود. این میل غریزی در حیوانات خیلی دقیق و موشکاف است. هر کدام از آن‌ها، خوراکی را که بر طبق ساختمان و احتیاجات بدنشان است، به‌خوبی تمیز داده و همان را می‌خورند. ولیکن از این قانون، جانوری که سرپیچی می‌کند، آدمی‌زاد می‌باشد و گویا این حس در انسان متمدن وجود ندارد. زیرا که دیده می‌شود هر گروهی از گله‌ی آدمی‌زاد، خوراکی را برگزیده که اغلب متضاد دیگری است و از روی یک مدرک معینی پیروی نشده و همین نشان می‌دهد که انسان، مانند سایر جانوران، نمی‌تواند به خوراک خودش اعتماد داشته باشد. هیچ‌چیز در زندگانی آن‌قدر مهم نیست، مگر طرز خوراکی را که انتخاب کرده‌اند، چون از خوراک است که همه‌ی ما پرتو زندگانی خود را می‌گیریم و تأثیر انکارناپذیری روی صفات ذهنی و قوای جسمانی ما دارد. تاریخ تمدن انسان نیز روی خوراک قرار گرفته. سبب عمده‌ی اغتشاشات، هجوم‌ها، جنگ‌ها، مهاجرت‌ها، کینه‌ورزی‌ طبقات و شورش ممالک، سر مسأله‌ی خوراک است.

چیزی که اهمیت دارد، باید دانست روی زمینِ ما که پر از محصولات طبیعی است، با احتیاجات خودمان سنجیده و مابین خوراک‌های رنگ‌به‌رنگ، ببینیم کدام یکی از نقطه‌نظر تغذیه، طبیعی‌تر، اخلاقی‌تر، سالم‌تر و بالاخره بر سایر خوراک‌ها برتری دارد. حیوانات را به سه دسته تقسیم کرده‌اند: گیاه‌خوار، گوشت‌خوار و همه‌چیزخوار. ظاهراً انسان خودش را در جزء دسته‌ی سوم معرفی می‌نماید. ما می‌رویم از روی علوم فلسفه و طبیعت و مشاهدات علمی و غیره، نشان بدهیم که او به خطا رفته است و خوراک سالم و طبیعی او نباتات می‌باشد و همین موضوع اصلی این رساله است.

هدایت معتقد است که آنچه افراد روزانه صرف می کنند غذا نیست بلکه فریادهای موجودات زنده‌ای است که به قتل رسیده‌اند، موجوداتی که زیبا بودند، زندگی آرامی داشتند و هیچ مزاحمتی برای انسان‌ها نداشتند.

در بخشی از کتاب می خوانیم :

" خوب است، پیش از اینکه وارد مطلب بشویم، بیدادگری و درندگی را که از عادت گوشت‌خواری ناشی می‌شود، در نظر خود بیاوریم. آیا می‌دانید که احتیاج یا لذت گوشت‌خواری، هر روز، سبب کشتار کرورها از حیوانات اهلی می‌گردد؟ از کرورها خیلی بیشتر! اگر لشکر بی‌شمار حیوانات بی‌‌چاره‌ای را بشماریم که در شکارگاه‌ها، ماهی‌گیری‌ها، مرغ‌فروشی‌ها و غیره، محکوم به قربانی شدن روزانه هستند، از چهارصد میلیون جنبندگان حساس، تجاوز می‌کند که هر سالی تنها برای خوش‌آمد ذائقه‌ی فاسد شده و شکم‌پرستی آدمیان، کشته می‌شوند. حساب کرده‌اند، روی سیل خونی که از این کشتار مشئوم راه می‌افتد، می‌توانند به آسانی کشتی‌رانی بنمایند، اما قربانی آن‌ها به سهولت انجام نمی‌پذیرد، بلکه پیش از کشته شدن، با حیوان به طرز وحشیانه‌ای رفتار می‌کنند. گله‌های حیوانات، از شهرهای دوردست، در مدت پانزده یا سی روز، به ضرب چوب و تازیانه رانده می‌شوند. اگر بین راه از خستگی بیفتند، با سیخک بلندشان می‌کنند و گاهی چندین روز، بدون خوراک، زیر تابش آفتاب سوزان، در آغل‌های چرک و متعفن به سر می‌برند. بعضی از آن‌ها می‌میرند و هرگاه یکی از آن‌ها در بین راه زایید، برای اینکه از کاروان عقب نماند، بچه‌ی او را جلوی چشم مادرش سر می‌برند. هنوز حیوانات بی‌چاره از خستگی راه نیاسوده‌اند که با تازیانه به‌سوی سلاخ‌خانه روانه می‌شوند. به محض ورود در این ساختمان کثیف غم‌انگیز، بوی خونی که خفقان قلب می‌آورد، زمین نمناک، خون تازه‌ای که از هر سو روان است، فریادهای جان‌گداز حیوانات، جسدهایی که به خون خود آغشته شده و با تشنج می‌لرزند، اسب‌های لاغر نیمه‌جان که دو طرف آن‌ها لاشه آویخته‌اند و قصاب‌هایی که برای خرید لش مرده آمدورفت می‌کنند و از طرف دیگر ناله‌ی گوسفندان و همهمه‌ی صدای دشنام و داد و فریاد آدمیان، حیوانات بی‌چاره از این منظره‌ی چرکین و بوی گوشت گندیده و خون برادرانشان پیش‌بینی سرگذشت هولناک خود را می‌نمایند."