کتاب قصاید فرخی سیستانی - دیوان اشعار

ابوالحسن علی بن جولوغ سیستانی ، از شاعران بزرگ سده پنجم قمری می باشد. 

او جدا از مهارتی که در شعر سرایی داشت در نواختن موسیقی نیز ماهر بود،از همین طریق بود که به دربار سلطان محمود غزنوی راه یافت و جایگاهی بلند مرتبه بدست آورد. 

بیشتر اشعار وی به سبک خراسانی سروده شده است همچنین فرخی در بیان انواع احساساتی که بر عاشق دست می‌ دهد،قدرتمند و ماهر بود.

مضمون اشعار سیستانی در ستایش شاهان بوده و اغلب برای برانگیختن آنان به عدل و بخشش بوده است. فرخی سیستانی را از برترین قصیده سرایان ایرانی می دانستند. اشعار وی در ظاهر بسیار ساده می نمود اما در واقع گفتن اشعاری به مانند او بسیار دشوار بود به طوری که او را در کنار نام ابوفراس حمدانی شاعر عرب در بیان اشعار سهل و ممتنع نام می برند. دیوان شعراو حاوی چند هزار بیت است که در قالب‌ های قصیده، غزل، قطعه، رباعی، ترکیب‌ بند و ترجیع‌ بند سروده شده‌ است.

کتاب حاضر قسمتی از قصاید وی می باشد.

 

در بخشی از این کتاب میخوانیم:

باغ دیبا رخ پرند سلب

لعبگر گشت و لعبهایش عجب

گه دهد آب را ز گل خلعت

گاهی از آب لاله را مرکب

گه بهشتی شود پر از حورا

گه سپهری شود پر از کوکب...