معرفی کتاب
"قصاید امیر معزی - دیوان اشعار"
کتاب حاضر اثری از امیر معزی می باشد.
امیر ابوعبدالله محمد پسر عبدالملک مُعِزّی نیشابوری از شاعران ایرانی می باشد. پدرش در دربار الب ارسلان از شاعران او محسوب می شد که بعد از مرگش فرزندش جانشین او شد و تخلص معزی را از لقب سلطان که معزالدین بود برای خود برگزید. دیوان اشعار او بالغ بر هجده هزار بیت شعر داشت که بیشتر اشعار شامل قصاید و غزلیات مدحی و توصیفی است. اشعار او شامل الفاظ ساده و خالی از تکلف است و همین سادگی ماهیت اصلی شعر او را تشکیل می دهد.
در بخشی از این کتاب می خوانیم :
"بر ماه لاله داری و بر لاله مشک ناب
در مشک حلقهداری و در حلقه بند و تاب
میگون لب است و مغزم از آن می پر از خُمار
گلگون رخ است و چشمم از آن گل پر از گلاب
خصم من است زلفش وگر نیست پس چرا
دارد حلال خونم و دارد حرام خواب
از آب روی اوست همه آتش دلم
کس دیده آتشیکه بود قوتش به آب "
فهرست مطالب
این کتاب فهرست ندارد.
راهنمای نقد و نظر برای کتاب:
برداشت شما از محتوای کتاب چیست؟ مانند یک کارشناس نظر دهید. به نظرات کوتاه مثل خوب عالی و...چین تعلق نمی گیرد