کتاب قطعات (گزیده ناقص) مسعود سعد سلمان - دیوان اشعار

مسعود سعد سلمان در دوره غزنویان میزیست وی  شاعر، خوش‌نویس و ادیب بود. بیشتر اشعار او در قالب قصیده و مابقی آن‌ ها به صورت رباعی و قطعه میباشد.

پدر او شخصی متمول و ثروتمند بود که به عنوان سفیر از طرف دولت غزنوی به هند فرستاده شده بود،قطعا اجداد مسعود اهل همدان بوده اند اما محققان در مورد زادگاه وی اختلاف نظر دارند ولی اکثرا او را به لاهور و یا همدان نسبت داده اند.

حیات مسعود سعد سلمان همزمان با حکومت شش پادشاه غزنوی از جمله ارسلان‌شاه غزنوی و بهرام‌شاه بوده‌است.او قسمتی از زندگی خود را به دلیل همدستی با فردی به نام مسعود بن ابراهیم در توطئه علیه پدرش ،در زندان و حبس سپری کرده است،بار اول یازده سال در زندان سر کرد و آزاد شد دو سال بعد از آن برای بار دوم به زندان افتاد و هشت سال از عمر خود در حبس گذراند.سال ‌های پایانی عمر او به سرودن بهترین شعرهایش در زندان نای گذشت.قصیده های او بیشتر به سبک خراسانی بودند و اکثرا در ستایش پادشاهان غزنوی بوده است،در اشعارش چنین به نظر میرسد که به فلسفه و ریاضیات آشنایی داشته است.او دیوان هایی به زبان هندی ،فارسی و عربی داشته است.

مسعود سعد سلمان دو پسر و یک دختر داشت. یکی از پسرها به سعادت معروف بود که شاعر بود و پسر دیگر «صالح» یا به تعبیری محمد نام داشت که در زمان زندانی بودن پدر، در مرنجاب فوت کرد.

مسعود سعد سلمان در سال ۵۱۸ هجری کشته شد.

کتاب حاضر گزیده ناقصی از قطعات وی میباشد.

 

در بخشی از این کتاب میخوانیم:

ناگه خروس روزی در باغ جست

در زیر شاخ گل و شد و ساکن نشست

آن برگ گل که دارد بر سر بکند

اندر دو ساق پایش دو خار جست

آن از پی جمالی بر سر بداشت

و آن از پی سلاحی بر پای بست...