کتاب مقایسه تطبیقی اعاده دادرسی در دیوان عدالت اداری با دیوان عالی کشور

" مقایسه تطبیقی اعاده دادرسی در دیوان عدالت اداری با دیوان عالی کشور"
کتاب حاضر اثر دکتر بهروز خاکساری و نظارت فنی محسن فاضلی می باشد که توسط انتشارات قانون یار منتشر شده است.
اعاده دادرسی در عرف قانون روشی فوق العاده است که محکوم علیه در موارد معینه تمامی احکام قطعی دارای جهات معین و مشخص قانونی را که از محاکم بدوی و تجدید نظر صادر شده را فسخ می نماید و این کار در محکمه صادره کننده حکم صورت می گیرد عملی که خلاف قاعده عمومی دادرسی است.  علیرغم تشابهات بین جهات اعاده دادرسی در امور مدنی و کیفری در دیوان عالی کشور با دیوان عدالت اداری، وجوهات افتراق خاصی نیز بین آن ها وجود دارد. یکی از مهمترین نکات افتراق بین جهات اعاده دادرسی در دیوان عدالت اداری با دیوان عالی کشور، به موضوع و مصادیقی مطرح شده آن ها باز میگردد. کتاب حاضر درصدد است ضمن بیان مفهوم و جهات اعاده دادرسی در حوزه کارکردی دیوان عدالت اداری و دیوان عالی کشور، به نکات اشتراک و در عین حال افتراق آن ها بپردازد.
در بخشی از این کتاب میخوانیم:
" یکی از جهات اعاده دادرسی در امور مدنی صدور حکم به میزان بیشتر از خواسته است. در بند ۲ ماده 426 قانون آیین دادرسی مدنی مصوب مجلس شورای اسلامی مورخه 21/1/1379 چنین می خوانیم: «که حکم به میزان بیشتر از خواسته خواهان صادر شده باشد.» این جهت از اعاده دادرسی در صورتی قابلیت تحقق دارد که خواسته پول رایج ایران، پول خارجی و یا کلی باشد (گندم، سکه و طلا و ...) اگر محکوم به، بیش از میزانی باشد که در دادخواست نوشته شده، این جهت اعاده دادرسی محقق می شود. البته خواهان می تواند به تجویز ماده ۹۸ قانون آیین دادرسی مدنی مصوب مجلس شورای اسلامی مورخه 21/1/1379 خواسته خود را در تمام طول دادرسی کاهش دهد و یا تا پایان نخستین جلسه دادرسی افزایش و یا تغییر دهد."