دانلود کتاب نگاهی نوین به سهراب و آدونیس

معرفی کتاب

" نگاهی نوین به سهراب و آدونیس"

کتاب حاضر به قلم محمدصدیق سپهری نیا از انتشارات گیوا منتشر شده است.

یکی از حوزه‌های ادبیات، ادبیات تطبیقی است که اخیرا در ادبیات جهانی رشد چشم‌گیری داشته و پژوهشگران زبان‌شناسی، ادبیات، ترجمه و... به این حوزه توجه بیشتری مبذول داشته‌اند. 

در ادبیات تطبیقی گاه دو نگارنده (نویسنده، شاعر، منتقد و...) و گاه دو اثر و گاه دو سبک مورد مطالعه و تطبیق قرار می‌گیرد و کتاب حاضر اثری در همین حوزه است که به بررسی ریشه‌ای در اندیشه‌های علی احمد سعید اسبر (آدونیس) در ادبیات عربی و سهراب سپهری در ادبیات فارسی پرداخته است.

در این کتاب علاوه بر آشنایی مختصر با زندگی این دو ادیب، ریشه‌های صوفیانه و سورئالیستی اندیشه‌ی آن دو بررسی شده و به صورت کاملاً مختصر و گزارش‌وار به همراه شباهت‌ها و تفاوت‌های ادبیات آن دو به خوانندگان و مخاطبان گرامی ارایه می‌گردد.

هرچند این کتابچه کوششی ناقابل و کوچک در مورد این دو ادیب بسیار شناخته شده و بزرگوار است، اما امید آن می‌رود که مطلوب نظر صاحبان نظر افتد تا بلکه فتح بابی باشد در شناختی نوین و متفاوت نسبت به آن دو ادیب. 

این صفحات را مرهون دوره‌ی کارشناسی ارشدم و دانشگاه علامه هستم که استاد بزرگوارم دکتر رضا ناظمیان دستم بگرفت و پابه پا مرا همراهی نمود.

سهراب سپهری شاعر و‌ نقاش کاشانی در 15 مهر سال 1307 شمسی مصادف با 7 اکتوبر 1928میلادی چشم به جهان گشود. 

مهمترین علایقش که در تمام سال‌های زندگی اش آن را ادامه می‌داد و از آن غافل نمی‌شد، نقاشی بود.

زندگی سهراب صرف تحصیل و تعلیم و نقاشی و سفر می شد. وی با شاعر همشهری‌اش «مشفق کاشانی» آشنا شد و مشفق از مهمترین مشوقان سهراب برای ورود به دنیای وسیع شعر و ادبیات گشت. او علاوه بر نقاشی به شعر نیز علاقه داشت و گاه شعری می‌نوشت. اولین شعرهایی که در کتاب «هنوز در سفرم» از خود به خاطر دارد مربوط به ده یا یازده سالگی‌اش می‌باشد.

در بخشی از کتاب می خوانیم :

" اسطوره به کهن داستان‌های هر ملت اطلاق می‌شود، که ریشه در خیال و توهم دارد. مجموعه داستان‌هایی که دارای قهرمانان افسانه‌ای و بی‌مثال هستند و ریشه در دوران الهه‌های مختلف دارند.

شاعران خصوصا نماد گرایان (سنبلیسم) از اسطوره‌ها برای بیان برخی خواسته‌های خود در قالبی رمزی و نمادی استفاده می‌کنند. بیشتر شاعرانی که از اسطوره استفاده می‌کنند، به دنبال آرامش یا صلح و دوستی در دنیای غیر واقعی و تخیلی می‌باشند.

سهراب و آدونیس نیز از اسطوره بهره برده‌اند، با اندکی تفاوت‌هر دو دنیای اسطوره را دنیایی کامل تر و سالم تر و زیبا می‌دانند.

سهراب از واژه «اسطوره» دو بار و از «اساطیر» هشت بار در تمام اشعارش استفاده کرده است. ولی در ظاهر ابیاتش نامی از هیچ اسطوره‌ای بیان ننموده است. اگر چه می‌توان اشاراتی به اسطوره‌ای خاص را در یکی دو جای اشعارش پی گرفت، ولی نگاه او به دنیای اسطوره و اساطیر نگاهی کلی همراه با زیبایی‌های آن است."