کتاب صوتی پینوکیو پسرک عروسکی

پدر ژپتو: پینوکیو چوبی بمان، آدم‌ها سنگی‌اند، دنیایشان قشنگ نیست.

داستان کودکانه پینوکیو درباره خوب بودن و دروغ نگفتن است که در ظاهر برای کودکان نوشته شده است، اما مخاطبین بزرگسال را نیز به خود جذب کرده است. این داستان تقابل خیر و شر در دنیای فانتزی کودکان است که توسط کارلو کلودی نویسنده ایتالیایی به نگارش درآمده است.

در داستان پینوکیو، ژپتو پیرمند نجاری که فرزند ندارد، به همراه یک گربه و یک دارکوب زندگی می‌کند و با کار نجاری امرار معاش می‌کند. ژپتو عروسکی چوبی شبیه عروسک‌های خیمه شب بازی می‌سازد و با درست کردنش باور می‌کند فرزندی دارد و او را پینوکیو می‌نامد. شب‌هنگام که همه خواب بودند فرشته مهربان به سراغ پینوکیو رفته و به او جان می‌دهد و پینوکیو زنده می‌شود و آرزوی ژپتوی پیر برآورده می‌شود. پیرمرد با دیدن زنده بودن عروسک ناتمام خود به وجد می‌آید.

پدر ژپتو که امید دارد تا پینوکیو عاقل و سربه‌راه شود، او را راهی مدرسه می‌کند. در راه مدرسه، پینوکیو فریب روباه مکار و گربه نره را می‌خورد و کتاب‌های خود را برای تماشای نمایش خیمه شب بازی می‌فروشد. آن دو فریب‌کار، بارها پینوکیو را وسوسه کرده و فریب می‌دهند. یک بار او را با وسوسه سیرک، بار دیگر با وسوسه شهر بازی و یک بار با طمع کاشت درخت پول و یک‌شبه ثروتمند شدن فریب می‌دهند. پینوکیو بارها در این مسیر هر چه دارد از دست می‌دهد.

                                             خنک آن قماربازی که بباخت آن چه بودش                 بنماند هیچش الا هوس قمار دیگر

در نهایت، فرشته مهربان پینوکیوی پشیمان را از فریب‌های آن دو مکار رهایی می‌بخشد و پینوکیو به خانه باز می‌گردد. پس از بازگشت، پینوکیو متوجه غیبت پدر ژپتو می‌شود و در جستجوی او راهی سفری دریایی می‌شود. پینوکیو در دریا توسط نهنگ بلعیده می‌شود و در شکم نهنگ پدر ژپتو را پیدا می‌کند. پس از یافتن پدر ژپتو و نجات از شکم نهنگ، فرشته مهربان، پینوکیو را تبدیل به پسر بچه انسان می‌کند.

نکته شگفت انگیز داستان، دماغ پینوکیو است. چرا که با گفتن هر دروغی از جانب پینوکیو، دماغش دراز می‌شود و دروغ او را برملا می‌سازد و اگر راستش را بگوید، دماغ او به حالت اول باز می‌گردد. دروغگویی و دراز شدن دماغ پینوکیو یک نوع توجیه و فرار از واقعیت است که آفتی جدی برای دستیابی به کمال و رستگاری است.

در جایی از داستان، پینوکیو به خاطر اشتباهاتش تبدیل به الاغ می‌شود که نمادی از جهالت است. پینوکیو همیشه آرزو داشت تبدیل به انسان شود. اما در این راه مرتکب حماقت‌ها و اشتباهات زیادی شد و حتی از خود اولیه‌اش نیز دور شد. این داستانی آشنا است. انسان‌ها در مسیری که برای کمال و سعادت دارند (همان تبدیل به پسر واقعی شدن پینوکیو)، گاه از روی نادانی و حماقت اشتباهاتی مرتکب می‌شوند که آن‌ها را از ذات اولیه‌شان دور می‌سازد. در این داستان، پینوکیو مسیری را با یادگیری و کسب تجربه طی می‌کند و در این مسیر چگونه زیستن را می‌آموزد. جهل و نادانی را کنار می‌گذارد و با دانایی به جایگاه انسانی می‌رسد.

                                             عالم طفلی و جهل حیوانی بگذاشت               آدمی طبع و ملک خوی و پری سیما شد

چوبی که پینوکیو از آن تراشیده شده است، همان بشریت است. فرقی نمی‌کند که بشریت یک فرد، یک جامعه یا یک ملت باشد. مهم این است که در مسیر انسانیت به بیراهه نرویم و ثابت قدم باقی بمانیم. پینوکیو داستان زندگی ماست. آیا همان‌طور که در ابتدای راه شبیه پینوکیو هستیم، پایان ما نیز مشابه او خواهد شد؟