دانلود کتاب درآمدی بر ادبیات کودک و نوجوان

معرفی کتاب

"درآمدی بر ادبیات کودک و نوجوان"
کتاب حاضر اثری از حمیرا توکلی زانیانی می باشد که توسط انتشارات کدیور منتشر شده است.
ادبیات کودک و نوجوان شاخه‎ای از پژوهش‎های ادبی است که از حیث سابقه نظریه پردازی در سطح جهانی، نسبتاً پویاست و در ایران نوخاسته‎تر است. ادبیات كودك و نوجوان سابقة چندانی در ایران ندارد و توجه به كودك و ادبیات آن بـه دورة مشروطه و تجددخواهی ایرانیان باز می‎گردد. آنچه مشخص است مدرنیه و تجدد، ایدئولوژی‎های آن چون لیبرالیسیم، ناسیونالیسم و ماركسیسم در ایـن پیـدایش و گسترش بی تأثیر نبوده است ایدئولوژیك بودن معـروفتـرین آثـار كـودك در ایـن دوره «كتاب احمد» و «ماهی سیاه كوچولو» می‎تواند دلیل درستی این مدعا باشـد. که در این رابطه در ادامه به تفسیر خواهیم پرداخت. ایران کشوری کهنسال با سابقه دیرینه فرهنگی، 6 هزار سال تمدن و 2500 سال تاریخ مدون و ادبیاتی غنی و پربار هم در شکل شفاهی و هم در شکل نوشتاری آن وجود دارد که سهم کودکان و نوجوانان از این میراث نیز بی نصیب نمانده است. با نگاهی به گذشته نشان می‎دهد که ایرانیان از قدیم به امر تربیت کودک اهمیت ویژه‎ای قائل بوده‎اند و آ ن را یکی از وظایف مهم والدین می‎دانسته اند، به طوری که کمتر نوشته‎ی ادبی را می‎توان یافت که به تربیت کودک و ضرورت آن اشاره نکرده باشد. با توجه به اینکه سیر تحول ادبیات در هر کشوری تحت تاثیر فرهنگ، اجتماع و اوضاع سیاسی و اقتصادی آن جامعه قرار دارد ادبیات کودکان و نوجوانان نیز در ایران از این مساله مستثنی نبوده و می‎توان به 4 دوره با توجه به شرایط و تحولات و دگرگونی‎های فرهنگی و اقتصادی و اجتماعی و سیاسی تقسیم نمود. که در هر دوره‎ای با سیر نزولی یا صعودی با درونمایه‎های متفاوت و سبک‎ها و انواع ادبیات از جمله آثار ترجمه ها، آثار کهن و کلاسیک و برگزاری سمینارها و نمایشگاه‎ها در حوزه‎های شعر و تصویر و نقدهای ادبی و انواع جملات و روزنامه‎ها و در نهایت ورود فناوری‎های جدید در عرصه‎ی زندگی کودکان و نوجوانان و تاثیر آنها در ادبیات مکتوب و جایگاه ادبیات کودکان ایران در شرایط فعلی یعنی ورود به مرحله‎ی چهارم یعنی خلق مستقل ادبی را شاهد بود.

در بخشی از این کتاب می خوانیم :
"سر آغاز ادبیات کودکان بسیار مبهم است. شاید پیشینه آن را بتوان از گونه‎های مختلف ادبیات شفاهی جستجو کرد. واژه‎هایی مانند لالایی‎های مادران و ترانه‎های مادربزرگ ها، افسانه‎ها نیز از جمله پدیده‎های ذهن مردم بود. نقش این افسانه‎ها در پرورش افکار کودکان بسیار مهم بود و هست. چنان که افلاطون در کتاب جمهوریت خود بیان داشته :«باید مراقب شاعران قصه پرداز باشیم و قصه‎های خوب بگزینیم و افسانه‎های بد را کنار بگذاریم». پس باید مادران و دایه‎ها را با قصه‎های خوب آشنا سازیم و بر آن داریم که آن را به کودکان بگویند و از این راه به روح کودکان خود خدمتی بکنند. به مراتب بزرگ تر از خدمتی که به دست‎های خود برای آسایش تن آنها می‎کنند، بیشتر قصه‎هایی را که امروز به کودکان می‎گویند باید موقوف کنیم. "