زادگاه : زنجان
ملیت : ایرانی
تاریخ تولد : ا فروردین 1310
محل زندگی : تهران
پیشه : نویسنده، نقاش، طراح و روزنامه نگار
بیشتر...
تاریخ وفات: 31 اردیبهشت 1395
علت فوت: بیماری
معروفترین اثر : قصه های خوب برای بچه های خوب
پرویز کلانتری نقاش، تصویرگر، نویسنده و روزنامه نگار ایرانی در سال 1310 هجری شمسی در شهر زنجان به دنیا آمد. فعالیت ایشان در مراکز مختلف از جمله دانشکده هنرهای زیبا تهران، کالج هنری کودکان در ایالت کالیفرنیا و مدیریت کانون پرورشی فکری کودکان و نوجوانان بوده است. وی برگزاری نمایشگاه های متعدد و ترسیم طرح های برجسته ای را در کارنامه خود داشته است. او در زمینه نویسندگی و روزنامه نگاری نیز سابقه فعالیت دارد و از میان آثارش می توان به آثاری از جمله حسنک کجایی، ولی افتاد مشکل ها، چهار روایت و نیچه نه فقط بگو مشد اسماعیل اشاره کرد.
شرح کاملی بر زندگی پرویز کلانتری
پرویز کلانتری در اولین روز سال 1310 (اول فروردین) در شهر زنجان به دنیا آمد. پدر و مادر پرویز کلانتری اهل طالقان بودند. کلانتری تا سه سالگی در زنجان زندگی کرد. او در سنین بسیار کم، علاقه ای بسیار زیاد به رنگ ها و نقاشی از خود نشان داد. جد پدری کلانتری، منشی باشی دارالانشاء قاجار بود و در خوشنویسی نیز مهارت داشت. این هنر از ایشان به پدر پرویز به ارث رسیده بود. پدرش کارمند اداره راه بود و مادرش نیز خیاط. او دبستان را در مدرسه علامه و دبیرستان را در شرف گذراند. و از هشت سالگی با زغال- حتی بر روی آسفالت- نقاشی می کشید و طراحی می کرد. در سال آخر دبیرستان، پروژه دیپلم خود را بر اساس مینیاتوری از خسرو و شیرین در سبک کوبیسم انتخاب کرد و با موفقیت به پایان رساند. در سال 1330 وارد دانشگاه هنرهای زیبا تهران شد و در سال 1338 در رشته هنرهای تجسمی فارغ التحصیل شد. آشنایی کلانتری با رئیس وقت دانشکده هنرهای زیبا (همایون صنعتی زاده) باعث شد وی به موسسه ای که ناشر کتاب های درسی و نشریه پیک بود، راه پیدا کند و این اتفاق سرآغاز تصویرگری او در کتاب های درسی بود. او از سال 1334 به استخدام سازمان برنامه و بودجه درآمد و به مدت چهارده سال در آن جا فعالیت کرد و بعد از آن فعالیت خود را در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان ادامه داد.
او در ابتدا و در دوران دبیرستان به طراحی کاریکاتور در روزنامه ها پرداخت و این فعالیتِ، او را به سمت تصویرگری و طراحی گرافیک کشاند.
وی در سال 1336 یعنی دو سال پس از استخدام در سازمان برنامه بودجه ازدواج کرد. کلانتری از سال 1339 در دانشگاه نیز تدریس می کرد. وی به واسطه فعالیت در موسسه فرانکلین، موفق به دریافت بورسیه برای یک دوره شش ماهه در نیویورک، جهت یادگیری صفحه آرایی و تصویرسازی و مراحل چاپ و انتشار کتاب درسی شد.
کلانتری در مراکز مختلف هنری مثل دانشکده هنرهای زیبای تهران و کالج هنری کودکان در کالیفرنیا فعالیت داشت و برای مدت کوتاهی نیز مدیر کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان شهر تهران بود. او نمایشگاه های گروهی و البته انفرادی متعددی در ایران و کشورهای مختلف برگزار کرده است. یکی از نقاشی های بسیار برجسته او، به عنوان تمبرهای وِزه سازمان ملل چاپ شده است و همینطور یکی از تابلوهای او به نام شهر ایرانی از نگاه نقاشی ایرانی، در شهر نایروبی در مقرسازمان ملل متحد نصب شده است.
او دوره تازه فعالیت های هنری خود را با آغاز نقاشی های کاهگلی از سر گرفت و تا آخر عمر نیز آن را ادامه داد. آثار او نمایانگر زندگی مردمان در کویر و ساحل بود. شیوه نقاشی کلانتری در خلق این آثار، انتزاعی و مدرن محسوب می شود. از خود کلانتری نقل شده است: «من نقاش مناظر خاک آلود مملکتم هستم.» او از هنرمندان مکتب سقاخانه بود. تکنیک تخصصی اجرایی او در نقاشی، ترکیب تکنیک خشک و تر بود.
او ده نمایشگاه انفرادی در ایران و آمریکا برگزار کرده و همینطور برگزارکننده 25 نمایشگاه گروهی در ایران، سوئیس، آلمان، هند، فرانسه، ژنو، بریتانیا و اسپانیا بوده است.
کلانتری در حوزه نویسندگی و روزنامه نگاری نیز فعالیت می کرد و چندین کتاب هم منتشر کرده است. او در نویسندگی تلاش می کرد آثارش در سایه نقاشی های به جا مانده از او قرار نگیرد. او خلق کننده نقاشی های معروف کتاب درسی مثل مرغابی ها و لاک پشت ها، روباه و خروس و روباه و زاغ است. وی در مجموع چهل سال به تصویرگری پرداخت و 26 کتاب کودک مثل جمجمک برگ خزون و کدو قلقله زن را از خود به جای گذاشته است.
پرویز کلانتری در آخرین روز اردیبهشت ماه سال 1395 پس از گذراندن دوره طولانی مدت بیماریدار فانی را وداع گفت.
لینک کوتاه
http://ketabch.in/a/3394
