دانلود کتاب دل هایی که نمی میرند

معرفی کتاب

"دل هایی که نمی میرند"
کتاب حاضر اثری از نور موید الجندلی می باشد که با ترجمه ای از فهیمه آهنگرنژاد، توسط انتشارات مینوفر منتشر شده است.
نويسنده در هر فصل اين كتاب، بسيار دقيق و زيبا به توصيف موضوعي مي‌پردازد که به دنبال آن پيامی را به مخاطب انتقال مي‌دهد. وی در پرورش و گسترش داستان به‌خوبی عمل کرده و شيوايی متن، باعث فهم بيشتر و بهتر آن شده است. به نظر می‌رسد شخصیت‌پردازی و واقعي جلوه دادن حوادث داستان از رهگذر طرح شايسته و باورپذير که بيشتر به واقعيت خارجي نزديك بوده، به‌گونه‌اي است كه خواننده خود را در بطن ماجرا و كنار شخصیت‌هایی تصوّر می‌کند که با خنده آنان می‌خندد و با گریه‌شان می‌گرید؛ ازاین‌رو حوادث داستان برای خواننده پذیرفتنی و در ذهن او ماندگار است. شخصیت‌های داستان به انسان‌های حقيقی جامعه نزدیک‌اند؛ به‌جز دو يا چند شخصيت كاملاً منفي و سياه، بقيه‌ی خاكستري مي‌باشند؛ يعني در ذاتشان هم خوبي و هم بدي وجود دارد. کاربرد تنوع شخصیتی و پراکندگی موضوعی، توصيف دقیق را برای نویسنده و یافتن ضمایر فاعلی را برای خواننده دشوار نموده است؛ اما وجود این تنوع در رمان توانسته اغلب مشكلات جوامع امروزی را در ذیل اقوال و اعمال اکثر شخصیت‌ها تحت شعاع قرار دهد.
 رمان پیش ‌رو با پرداختن به مسائل و مشكلات جوانان در زمان‌ها و مكان‌هاي مختلف تلنگری است براي والدين كه به خاطر گرفتاري‌های زندگي از تربيت و توجّه به فرزندانشان غافل نشوند و آنان را قربانی خواسته‌ها و منافع شخصي خود نكنند. ارزش‌هايی همچون شهادت، تحکیم باورهای دینی و عمل به آن‌ها، احترام به کلام بزرگان و آگاه‌سازی جوانان و نوجوانان به ابزارهای تهاجم فرهنگی غرب و خطرات آن، در جای‌جای این اثر به چشم می‌آید.

در بخشی از این کتاب می خوانیم:
"نتوانستم علت اين تغيير اساسی را در پيامک‌های شروق بفهمم...
- در ماه یک‌بار شايد هم بيشتر از من ياد نمی‌كرد، آن‌هم از طريق پيامک‌های بی‌معنی كه خنده بر لب می‌آورد و يا پيامک‌های جدی كه از اصول موفقيت در زندگی و كار حكايت می‌كرد...
اما او اكنون مهربان و دلسوز شده با زبان عشق سخن می‌گوید و من يقين دارم كه عشق در وجود او جوانه‌زده است!
كنجكاو و نگران بودم؛ اما دليل خاصی برای آن سراغ نداشتم.
من به دخترم شروق و درايتش اطمينان دارم؛ ولی دغدغه‌ها و دل‌نگرانی‌هایم به خاطر او تمامی ندارد...
من كسی هستم كه جرعه‌هايی از تلخی عشق را چشيده؛ جرعه‌هايی كه عشق را به آتش كشيد و خاكسترش كرد.
من نــيز دختری زیبا و مشتاق به زندگی بودم كه عشق را همچون رؤيايی زيبا می‌بيند و به سويش مي¬شتابد؛ همان‌گونه که گلی زیبا و خوشبو را می‌چيند و می‌بويد. دستش را دراز می‌كند به اين اميد كه بتواند از آن عشق بهره‌ای ببرد؛ اما من نمی‌دانستم كه بعضی از اين گل‌ها زهرآلود و كشنده‌اند و برخی ديگر از آن‌ها خارهايی دارند كه قلب را مجروح و خونين می‌كند.
با خيال عشق از آن تبعيت می‌كردم؛ اما در حقيقت عشق به‌مانند گرگی در لباس آدميت بود كه مرا به شنيدن نغمه‌های خوش و زيبا وادار می‌كرد و قلبم را با سخنانش در اختيار می‌گرفت. من هم مانند بقيه قربانيان راه عشق، شكاری بودم در ميان دستانش و اگر خداوند در آن زمان مناسب كسی را نمی‌فرستاد كه مرا هشدار دهد و يا اقرار يكی از قربانيان راه عشق را نمی‌شنيدم، قطعاً اكنون شبحی از يک زن بودم كه در زمان حياتم با سختی‌های مرگ دست‌وپنجه نرم می‌كردم."