کتاب دل پاره های دریا

"دل پاره های دریا"
کتاب حاضر اثری از محمد ابراهیم شیخ ویسی می باشد که توسط انتشارات روزگار منتشر شده است.
مجموعه ای که در دست شماست به قلمِ آقای محمد ابراهیم شیخ ویسی به نام (دل پاره های دریا) به تحریر در آمده است. این نوشته شرحِ قصه ی جانسوز دریای اوست که در ساحل اهوراییاش [لورگ باغ] متولد شده است. وی دوران کودکی را در کنار دریای هامون سپری کرده است به علت خشکسالیِ دریا و سیستان، که منجر به از بین رفتن خانه و کاشانه و زندگی خانواده اش شده است، بناچار با خانواده سیستان را به قصد سرزمین گرگان [گلستان امروزی] ترک کرده است.
وی پس از نیم قرن تصمیم میگیرد به سیستان برگردد و محل زندگی و جای پای کودکی خود، پدر و مادر و نیاکانش را از نزدیک ببیند. آنچه از روزگار کودکی و آداب و رسوم و فرهنگ گذشته در ذهن دارد با زندگی امروزی ساکنان آنجا مقایسه نموده و به تصویر بکشد. نویسنده با ذهنی وقّاد و تواناییِ قلم فرسایی و بویژه خیال سرشارش نوشته را از درجه ی نثر ساده متمایل به نظم سوق داده است. اشعارش و صورخیال متن ِکتاب، موید این ادعاست. این نوشته ویژگی های ممتاز دیگری دارد که خوانندگان عزیز بدون در نظر گرفتن آنها، لذت کافی و شافی را کسب نخواهند کرد که به طور خلاصه به ذکر آنها پرداخته می شود.
 

در بخشی از این کتاب می خوانیم :
"همراه لحظه های تنهایی من. که آبرویی چون دریا همراهی اش میکرد و زادگاهی چون بش داشت ناچار به غربت کوچید. چون پرستویی سرگردان. لانه اش را گم کرده بود و همچون سرگشته ای به دیوارِ نامطمئنِ غربت تکیه داد تا زیستن در زیر آسمانِ آبی، معنا شود.
به سرزمین لهجه های تندِ گس کوچید به سرزمین هرج و مرج، به ناکجایی که جز تنهایی نبود و سکوت مرگبار. غربتی که چون لکه های سیاهی به پیراهن سپیدش به تماشا مانده باشی، مثل دردی که در تنت، استخوان سوز باشد و هیچگاه طغیانش را حس نکنند.
گاهی غربت آنقدر مرگبار میشود که به انفجار میرسی و گاهی خاکِ مرگ، بر جنازه ی آدمی در غربت معنای غسل و کفن میشود.
وقتی که کاسه ی صبر، لبریز میشود، انفجار دیدنی است. در میدانی که اندازه ها را میکارند. همراه دریا دلِ من که در غربت گرفتارگشته بود در میدانِ مرگ اندازه اش پنهان مانده بود."