دانلود کتاب هزار و یک شب قسمت اول - قصه گو شدن شهرزاد

معرفی کتاب

"هزار و یک شب" / قصه اول: قصه گو شدن شهرزاد
کتاب حاضر با عنوان اصلی (One Thousand and One Nights) اثری از جلال نوع پرست می باشد که بر اساس ترجمه ای ازعبداللطیف طسوجی بازنویسی شده است و توسط انتشارات سبکتو منتشر شده است.

این کتاب در ابتدا با نام هزار افسان شناخته می شده که بعدها  به زبان عربی ترجمه شد و سپس نسخه اصلی نابود شد. در بازگردان این کتاب از نسخه عربی به فارسی نام آن به  هزار و یک شب تغییر یافت. این کتاب تلاش شهرزاد است که برای زنده ماندن شروع به روایت داستان‌های مداوم می‌کند و هر شب قصه ای برای آرامش روح زخم خورده پادشاه می‌گوید. اما نکاتی که در پس زمینه این هزار و یک قصه می باشد، می تواند سرگذشت هر یک از افراد جامعه باشد.

در اولین داستان این کتاب، یک پادشاه به نام شهریار برای انتقام خیانت همسر خود، هر شب با یک زن هم بستر شده و صبح بعد او را می کشد. دختر وزیر پادشاه به نام  شهرزاد که از بیزاری پادشاه از زنان مطلع بود با شهریار ازدواج می کند. شهرزاد شب هنگام عنوان می دارد که خواهری دارد و هر شب برای او قصه می گوید تا به خواب برود. پادشاه این موضوع رو قبول می کند که شهرزاد برای آخرین مرتبه برای خواهر خود قصه روایت کند. به دلیل تمام نشدن قصه، شهریار قبول میکند که باقی قصه را شب بعد بازگو کند.... مجموعه این قصه های شبانه با نکات اخلاقی و محتوایی که شهرزاد روایت می کند، بیماری روحی شهریار را در هزار ویک شب درمان می کند.

در بخشی از این کتاب می خوانیم:
" وزیر گفت: شنیده‌ام که دهقانی گله‌ی بزرگی داشت و بسیار ثروتمند بود و زبان جانوران را می‌فهمید. روزی به طویله رفت و گاو را دید که نزدیک آخور خر ایستاده و گاوآهنش را به کناری گذارده و به خوابگاه خر غبطه می‌خورد؛ به او می‌گوید: گوارا باشد بر تو این نعمت و راحت که من شب و روز در رنج خستگی یوق این گاوآهنم و گاه از مشقت یوق آسیاب در عذاب. و تو را هیچ سختی نیست جز اینکه خواجه بر تو سوار بشود و ساعتی بچرخد و باز تو را به آخور بازگرداند.
تو را شب به عیش و طرب می‌برد و ندانی که بر ما چه شب می‌رود
درازگوش در جواب گفت: فردا زمانی که یوق گاوآهن بر گردن تو می‌گذارند خودت را به خواب بزن و هرچقدر که تو را زدند برنخیز و هر چه برای خوردن پیش تو گذاشتند نخور؛ اگر یک دو روزی بدین طریق عمل کنی از سختی روزگار خلاص خواهی شد. آنها گفتگو می‌کردند و خواجه گوش می‌داد. صبح بعد کارگر طویله آمد و دید که گاو غذایش را نخورده و قدرتی نیز ندارد. سستی گاو را به عرض خواجه رساند و خواجه دستور داد: درازگوش را به کار بگیر و گاوآهن را بر گردن او ببند. کارگر نیز همان کرد. به وقت شام که درازگوش به آخور بازگشت،  گاو به نزدش رفت و از نیکی‌های او سپاس گزارد. خر اما پاسخی نداد و از گفته‌ی خود پشیمان بود.  روز بعد هم خر را به گاوآهن بستند. شب با تن فرسوده و گردن زخمی بازگشت. گاو برای تشکر نزد خر آمد. درازگوش گفت: می‌دانی که من پند دهنده‌ی خیرخواه توام؟ از خواجه شنیدم که به خادمش می‌گفت: فردا گاو را به صحرا ببر و اگر در انجام کار ناتوان بود او را به دست قصاب بسپار. من از سر دلسوزی تو را نصیحتی گفتم والسلام. گاو که این را شنید راضی شد و گفت: ناچارم که فردا کار کنم. خواجه نیز به گفتگوی این دو گوش می‌داد."