دانلود کتاب پس از تاریکی

معرفی کتاب

 " پس از تاریکی "
رمان پیش رو باعنوان اصلی (After dark) به نویسندگی هاروکی موراکامی (Haruki Murakami) به ترجمه ی مهدی غبرایی از انتشارات کتابسرای نیک منتشر شده است.
پس از تاریکی رمانی است با زبانی ساده و واقع گرایانه که مباحث روان شناسانه و جامعه شناسانه زندگی جوان های امروز ژاپن، به خصوص دخترها و زنان را بیان می کند.
موراکامی در 1949 به دنیا آمد و قبل از نویسندگی به شغل فروش محصولات موسیقی مشغول بود. پس از انتشار اولین رمانش، فروش فرآورده های موسیقی را کنار گذاشت و پس از انتشار کتاب "جنگل نروژی" که تنها در ژاپن 4 میلیون نسخه فروش داشت، در جهان نیز شهرت زیادی پیدا کرد. در حال حاضر موراکامی پرفروش ترین نویسنده ژاپن است. آثار به جا مانده از موراکامی شامل هشت رمان، دو مجموعه داستان کوتاه و سه کتاب غیر رمان است که به واسطه همین آثار، چندین جایزه ملی و بین المللی را دریافت کرده است.
هاروکی موراکامی در ایران کمابیش شناخته شده است. رمان بلند "کافکا در کرانه" و یک مجموعه داستان کوتاه و کتاب حاضر یعنی "پس از تاریکی" از کتابهایی هستند که در ایران منتشر و از آنها استقبال شد. متأسفانه در حال حاضر برخی از رمان های دیگر این نویسنده را نمی توان بدون لطمه جدی ترجمه و منتشر کرد.
داستان کتاب "پس از تاریکی"، در یک شب تا صبح در خیابان های توکیو می گذرد. عنوان هر فصل کتاب با ساعت از یکدیگر جدا شده اند، یعنی هر فصل کتاب یک ساعت از این شب تا صبح است. و طبق معمولِ موراکامی نوای موسیقی در تمام آن شنیده می شود.
در بخشی از این کتاب می خوانید :
" مردِ روی صفحه کت و شلوار قهوه یی تیره کار پوشیده است. این کت و شلوار شاید در زمان خودش خیلی هم چشمگیر بوده، اما حالا فرسوده و کهنه شده. جا به جا چیزی مثل غبار سفید به آستین ها و پشتش چسبیده است. مرد کفش های مشکی پنجه گرد پوشیده که روی آن هم غبار نشسته است. انگار پیش از آمدن به این اتاق از روی چند کپه خاک گذشته. پیراهن رسمی سفید پوشیده و کراوات پشمی مشکی ساده زده و هر دو همان ظاهر خسته را به او می دهند. در موهایش رگه های خاکستری دویده. نه، شاید روی موهایش هم گُله به گُله غبار سفید نشسته باشد. به هر حال، مدت زیادی درست شانه نشده است. اما عجیب است که به نظر نمی رسد مرد به سر و وضع خودش بی اعتنا بوده باشد و احساس آشفتگی هم نمی دهد. فقط پس از وضعیت ناگزیری که موجب شده سراپایش غبارآلود شود، خسته و وامانده است.
صورتش را نمی بینیم. چون حالا دوربین تلویزیون فقـط پشتـش یا قسمتی از بدنش غیر از صورتش را می گیرد. چه به علت زاویه نور و چه به سبب ترتیباتی عمدی، صورتش همیشه در سایه تاریک و دور از چشـم ماست."