کتاب سرود کریسمس

"سرود کریسمس"
کتاب حاضر با عنوان اصلی (A Christmas Carol) اثری از چارلز دیکنز (Charles Dickens) می باشد که با ترجمه ای از گروه سبکتو توسط انتشارات سبکتو منتشر شده است.
چارلز دیکنز، برجسته‌ترین نویسنده عصر ویکتوریایی و تاثیرگذارترین نویسنده بعد از شکسپیر است. در تمام رمان‌های او می‌توان تلفیقی از خیال‌پردازی، واقعیت‌های اجتماعی و دوران کودکی خودش را دید. رمان‌های دیکنز غالبا شما را در گوشه‌ای از داستان با اتفاقات ناگهانی شگفت‌زده می‌کنند و در پایان حقیقتی را به شما نشان می‌دهند که کامل درک می‌کنید. در تمام رمان‌های چارلز دیکنز می‌توانید تقابل شخصیت‌های سفید و آرمانگرا را با افراد سیاه و بدذات ببینید. در داستان دوشهر او از واقعیت یک لندن کثیف پرده‌برداری می‌کند و در الیور توئیست می‌خوانیم که فردی که به اصول اخلاقی پایبند بماند از سرنوشت خوبی برخوردار می‌شود. از مهمترین آثار او می‌توان داستان دو شهر، سرود کریسمس و الیور توئیست را نام برد.
این کتاب برای اولین بار در سال ۱۸۴۳ و دقیقا در کریسمس منتشر شد و تا کنون جزء پرفروشترین کتاب‌های حوزه داستان در سراسر جهان است. سرود کریسمس داستانی در مورد پیرمرد خسیس و سنگدلی به نام اسکروچ است که بسیار ثروتمند است اما بداخلاقی‌اش باعث شده تا هیچکس او را درکنارش نداشته باشد. تا اینکه دقیقا در شب کریسمس با دیدن روح شریکش اتفاق‌های عجیبی را تجربه می‌کند. ریتم فوق‌العاده جذاب این داستان باعث شده تا چندین فیلم و انیمیشن از آن تولید شود.

در بخشی از این کتاب می خوانیم:
" اسکروج که از خواب پرید هوا حسابی تاریک بود. ساعت بزرگ میدان شهر دوازده‌بار نواخت. اسکروج جا خورد؛ به بستر که می‌رفت ساعت از دوی نیمه‌شب گذشته بود! گمان کرد که ایراد از ساعت شهر است، اما ساعت مچی‌اش هم دوازده را نشان می‌داد!  پیرمرد با خودش گفت: نکند یک روز تمام را در خواب گذرانده‌ام؟! شاید هم نیمه‌ی روز باشد، نه نیمه‌ی شب! نکند سر خورشید بلایی آمده باشد؟!
لخ‌لخ‌کنان به سمت پنجره رفت و نگاهی به بیرون انداخت: در خیابان مه‌آلود و تیره هیچ‌کس به چشم نمی‌خورد. اسکروج به تخت‌خواب برگشت، اما خواب به چشمش نیامد. شبح مارلی را به روشنی به خاطر داشت. آیا خواب دیده بود؟ شبح مارلی واضح‌تر از آن بود که به خواب و خیال تعلق داشته باشد.
بی‌خواب روی تختش دراز کشیده بود که زنگ ساعت باز به گوشش خورد: یک ربع به یک. ناگهان صحبت‌های مارلی را به خاطر آورد؛ قرار بود رأس ساعت یک بعد از نیمه‌شب یک روح به ملاقاتش بیاید. یک ربع بعدی به کندی گذشت. همین که زنگ ساعت یک به گوشش رسید با آسایش خاطر از جا برخواست، اما پیش از آن‌که طنین زنگ به کلی خاموش شود، اتاق اسکروج پر از نور شد و هیبت روح‌وار ملاقت‌کننده مقابلش نقش بست."